In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Van: Buijvoets J.G. Aan: Plaats: Westerbork, Interneringskamp Datum: 1948 Onderwerp: Opsomming van inboedel van grote - en kleine logeerkamer; verschillende objecten zijn in de loop der tijd weggedaan, achter sommige objecten staan bedragen. Deze meubels zijn door Buijvoets gekocht en meegenomen naar zijn nieuwe woning na de opheffing van het Interneringskamp. Buijvoets wilde zo transparant mogelijk zijn.

Van: Buijvoets J.G. Aan: Plaats: Westerbork, Interneringskamp Datum: 1948 Onderwerp: Opsomming van inboedel van grote - en kleine logeerkamer; verschillende objecten zijn in de loop der tijd weggedaan, achter sommige objecten staan bedragen. Deze meubels zijn door Buijvoets gekocht en meegenomen naar zijn nieuwe woning na de opheffing van het Interneringskamp. Buijvoets wilde zo transparant mogelijk zijn.

Lijst met in de verschillende kamers van de commandantswoning aanwezige oorlogsbuit

Van: Heikens, J.J. Aan: Buijvoets, J.G. Plats: Westerbork, Interneringskamp Datum: 1945-11-20 Onderwerp: verzoek tot uitvaardiging van een order betreffende het verlaten van het kamp door personeel.

Van: Heikens, J.J. Aan: Buijvoets, J.G. Plats: Westerbork, Interneringskamp Datum: 1945-11-20 Onderwerp: verzoek tot uitvaardiging van een order betreffende het verlaten van het kamp door personeel.

Verzoek van J.J. Heikens aan J.G. Buijvoets een order uit te vaardigen over het verlaten van het kamp door personeel

Cahn was koopman en samen met Alfred Kohn eigenaar van de ijssalons Koco in de Van Woustraat en de Rijnstraat te Amsterdam. Beide mannen waren Joodse vluchtelingen afkomstig uit Duitsland. Vanuit de ijssalon in de Van Woustraat werden verzetsactiviteiten georganiseerd, de salon was de thuisbasis voor Joodse knokploegen en het verzet tegen de anti-Joodse rellen van februari 1941 werd vanuit de salon georganiseerd. Op 19 februari 1941 werd de ijssalon min of meer toevallig overvallen door de Grüne Polizei, waarbij een flinke knokpartij ontstond waarbij ammoniakgas is vrijgekomen. Het is onduidelijk of er met voorbedachte rade een installatie was aangebracht of dat het louter een ongeluk was waarbij een Duitser per ongeluk een fles ammoniak, benodigd ter bereiding van ijs, heeft omgestoten. Er zijn belastende en ontlastende verklaringen omtrent de gebeurtenissen bij ijssalon Koco. Cahn en Kohn werden gearresteerd en gevangengezet en er werden buurtrazzias gehouden, wat de aanleiding zou worden voor de februaristaking. Tot 3 maart 1941 zat Cahn in de gevangenis van Scheveningen (Oranjehotel), waar hij ondanks marteling weigerde de naam van de monteur van de ammoniakinstallatie te noemen. Ernst Cahn was de eerste verzetsstrijder die op de Waalsdorpervlakte werd doodgeschoten.

Betreft: plattegrond met riolering en gevels&nbsp; Schaal: 1:100&nbsp; Datum: 1965-04-23 Opmerking: voorbereidingen tot het aanpassen van de indeling van de barak, zodat gezinnen een eigen woonruimte hebben.

Betreft: plattegrond met riolering en gevels&nbsp; Schaal: 1:100&nbsp; Datum: 1965-04-23 Opmerking: voorbereidingen tot het aanpassen van de indeling van de barak, zodat gezinnen een eigen woonruimte hebben.

Plattegrond in verband met het plaatsen van riolering en gevels

Plaatsen in kamp Westerbork

Wegennet kamp Westerbork

Chaja Garbous was niet getrouwd met Jacob Swaab, maar samen hadden ze &nbsp;een dochter. Selma was in september 1935 door haar vader erkend. In 1956 werd de overlijdensdatum van Chaja door de rechtbank in Antwerpen vastgesteld, waarbij werd geconcludeerd dat ze vaderlandsloos was.&nbsp;

Lijst met namen van overleden personen Aan: Büro Dr. Wachtel Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943 Onderwerp: in januari tot en met maart 1943 in het kamp overleden personen.

Lijst met namen van overleden personen Aan: Büro Dr. Wachtel Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943 Onderwerp: in januari tot en met maart 1943 in het kamp overleden personen.

Lijst met namen van overleden personen in kamp Westerbork in 1943

Personen