In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Vanaf 1942 begonnen de nazi’s met de deportaties van voornamelijk Joden uit heel Europa naar vernietigingskampen in het Oosten. Dit had gevolgen voor kamp Westerbork. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste geïnterneerden het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.  

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De dekolonisatieoorlog in het voormalige Nederlands-Indië was in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Dit verhaal werd opgetekend door conservator Guido Abuys. Meer over de familie Enthoven is te vinden in het boek Kroniek van het geslacht Enthoven (Zutphen 1991).&nbsp;

Het is 23 mei 1945. Henriette Enthoven-van Lier schrijft vanuit Mont Pèlerin in Zwitserland een brief aan haar familie, waarin ze terugkijkt naar het transport van kamp Westerbork naar Theresienstadt en haar aankomst in dit getto.

"Ik werd met enige kennissen in een bananenwagen gestopt..."

Gerdien Verschoor was tussen 2019 en 2022 de directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Dit verhaal publiceerde zij op haar <a href="https://gerdienverschoor.wordpress.com/2019/02/07/het-treinbord/#more-3294">eigen website</a>.

Het moet ergens in de jaren negentig geweest zijn: het was na de Wende en ik werkte bij de Nederlandse Ambassade in Warschau. Alles in Polen veranderde. Als attaché voor pers- en culturele zaken richtte ik me niet alleen op pers en cultuur, maar ook op de historische en maatschappelijke onderwerpen die in die periode actueel waren. Vele musea en historische instituten maakten een transitie door: nu Polen het communisme van zich had afgeschud, konden vele verhalen eindelijk op een andere manier verteld worden.

Het treinbord

Dit verhaal, geschreven door conservator Guido Abuys, werd in 2018 als column gepubliceerd op de website van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.&nbsp;

Een houten beeldje van een jongen van een jaar of twaalf, gekleed in een blouse, korte broek, hoge sokken en wandelschoenen. Op het voetstuk zijn de initialen E.B. ingekrast en is het jaar 1941 duidelijk zichtbaar. Het beeldje zou geschonken zijn aan Jacques Schol, directeur van het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork.&nbsp;

Een jongen vereeuwigd in hout

In juni 2025 verscheen Sprekende stenen. Stolpersteine in Zwolle, een publicatie waarin de verhalen van Joodse inwoners van Zwolle worden belicht. Ook voor het gezin Caneel, dat voor hun deportatie aan de Vispoortenplas 10 woonde, zijn struikelstenen gelegd.&nbsp;

Carolina Caneel-Bamberg, haar man Salomon Caneel en hun zoontje Mozes “Max” Caneel werden begin oktober 1942 vanuit Zwolle naar kamp Westerbork gebracht. Het was in die dagen overvol in het kamp: door de ontruiming van de Joodse werkkampen en de razzia’s waarbij de familieleden van de Joodse dwangarbeiders werden opgehaald, kwamen er zo’n 12.000 personen naar het kamp. In een brief aan vriendin Janny Bosman schrijft Carolina over de chaotische situatie en de onwetendheid over hun verdere lot. Ook vraagt ze om een paar hoge schoenen of laarsjes in maat 26 voor zoontje Max en een stel dekens, want die zijn ze inmiddels kwijtgeraakt.&nbsp;

"Onze Max is een reuzelieve schat..."

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina vind je een overzicht van verhalen over kamp Westerbork. Zo kun je meer te weten komen over personen die in het kamp gevangen zaten of over objecten uit onze collecties. Ook bieden we themaverhalen aan en laten we zien welke locaties in Nederland, direct of indirect, een verbinding hebben met kamp Westerbork. 

Verhalen

Wandschildering in het Interneringskamp.&nbsp; Plaats: Interneringskamp Westerbork Datum: 1945.&nbsp; Wandschildering van Jo Spier in een barak die in de oorlog het weeshuis (barak 35) was en later als bezoekersruimte voor de gedetineerden werd gebruikt.

Wandschildering in het Interneringskamp.&nbsp; Plaats: Interneringskamp Westerbork Datum: 1945.&nbsp; Wandschildering van Jo Spier in een barak die in de oorlog het weeshuis (barak 35) was en later als bezoekersruimte voor de gedetineerden werd gebruikt.

Foto van een wandschildering in Interneringskamp Westerbork

Julius en Sophie zijn in de oorlog ondergedoken. Sophie vanaf november 1943 bij de familie De Koning, een kruideniersfamilie, die woonde aan de Kastanjelaan 35 te Zwanenburg en Julius vanaf april 1943 bij de familie Van Woerkom, die een boerderij hadden aan de IJweg 556 in Vijfhuizen. Toch hielden zij ieder weekend contact met elkaar. Voor hun onderduiken zijn zij op 16-09-1942 formeel gescheiden. Zij deden dit om opsporing door de Duitsers te voorkomen. Op 09-06-1943 werd Julius uitgeschreven op zijn persoonskaart met de aanduiding V.O.W. Wat zo veel betekent als Vertrokken Onbekend Waarheen. Op zaterdag kwam Julius naar het onderduikadres van zijn vrouw Sophie. Hij werd dan door de zonen van de familie Van Woerkom op de fiets gebracht. Hij mocht niet praten om zijn Duitse accent te vermijden en daardoor opgepakt te worden. Hij werd in de Haarlemmermeer „de doofstomme? genoemd.&nbsp;

Van: (Koekoek) Simon Aan: Beste familie&nbsp; Plaats: Trein en Westerbork, kamp Datum: 1942-08-20 Onderwerp: beschrijving van situatie; reisverloop, al meer dan 6 uur in de trein naar kamp Westerbork, een omweg via Almelo;&nbsp;in kamp Westerbork treft hij Joop. Lena, zijn vrouw, is in een vrouwenbarak ondergebracht. Bijz.: de brieven zijn overgeschreven van het origineel.&nbsp;

Van: (Koekoek) Simon Aan: Beste familie&nbsp; Plaats: Trein en Westerbork, kamp Datum: 1942-08-20 Onderwerp: beschrijving van situatie; reisverloop, al meer dan 6 uur in de trein naar kamp Westerbork, een omweg via Almelo;&nbsp;in kamp Westerbork treft hij Joop. Lena, zijn vrouw, is in een vrouwenbarak ondergebracht. Bijz.: de brieven zijn overgeschreven van het origineel.&nbsp;

Brieven van Simon Koekoek aan beste familie vanuit de trein en kamp Westerbork

Leo Frijda behaalde in 1941 zijn gymnasiumdiploma. Als Jood mocht hij geen medicijnen gaan studeren aan een universiteit. Hij werd daarom leerling-medisch analist in het laboratorium van het Israëlitisch Ziekenhuis in Amsterdam. In het najaar van 1941 onderzocht hij, met een oud-schoolgenoot, de mogelijkheid om met een zeilboot via de Noordzee te ontsnappen. Dit lukte niet. Van november 1942 tot april 1943 publiceerde hij onder een pseudoniem gedichten en proza in het illegale literaire tijdschrift Lichting. In 1942 sloot Frijda zich aan bij de verzetsgroep CS-6. Naast sabotageactiviteiten voerde hij ook liquidaties uit. Op 5 februari 1943 was hij nauw betrokken bij de liquidatie van generaal Seyffardt. Deze had zich beschikbaar gesteld als commandant van het voor het oostfront gevormde Vrijwilligerslegioen Nederland. De actie had tot gevolg dat 600 studenten werden gearresteerd en naar kamp Vught overgebracht. In maart 1943 werkte Frijda mee aan een spoorwegsabotage in de Amsterdamse Rietlanden. In juni liquideerde hij Hoff en Blom, beiden informanten van de Sicherheitspolizei. Tevens trachtte hij met een bom brand te stichten in een Haagse bioscoop.&nbsp; Rond 20 augustus 1943 werd hij gearresteerd in het kader van het oprollen van de verzetsgroep CS-6. Na ter dood te zijn veroordeeld werd hij op 1 oktober 1943 met achttien andere leden van de verzetsgroep in de duinen bij Overveen gefusilleerd. Bron: https://www.eerebegraafplaatsbloemendaal.eu/slachtoffer/leo-herman-frijda

Foto van Bruintje Muller-Hollander

Personen