In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Vanaf 1942 begonnen de nazi’s met de deportaties van voornamelijk Joden uit heel Europa naar vernietigingskampen in het Oosten. Dit had gevolgen voor kamp Westerbork. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste geïnterneerden het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.  

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De dekolonisatieoorlog in het voormalige Nederlands-Indië was in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Dit verhaal werd opgetekend door conservator Guido Abuys. Meer over de familie Enthoven is te vinden in het boek Kroniek van het geslacht Enthoven (Zutphen 1991).&nbsp;

Het is 23 mei 1945. Henriette Enthoven-van Lier schrijft vanuit Mont Pèlerin in Zwitserland een brief aan haar familie, waarin ze terugkijkt naar het transport van kamp Westerbork naar Theresienstadt en haar aankomst in dit getto.

"Ik werd met enige kennissen in een bananenwagen gestopt..."

Gerdien Verschoor was tussen 2019 en 2022 de directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Dit verhaal publiceerde zij op haar <a href="https://gerdienverschoor.wordpress.com/2019/02/07/het-treinbord/#more-3294">eigen website</a>.

Het moet ergens in de jaren negentig geweest zijn: het was na de Wende en ik werkte bij de Nederlandse Ambassade in Warschau. Alles in Polen veranderde. Als attaché voor pers- en culturele zaken richtte ik me niet alleen op pers en cultuur, maar ook op de historische en maatschappelijke onderwerpen die in die periode actueel waren. Vele musea en historische instituten maakten een transitie door: nu Polen het communisme van zich had afgeschud, konden vele verhalen eindelijk op een andere manier verteld worden.

Het treinbord

Dit verhaal, geschreven door conservator Guido Abuys, werd in 2018 als column gepubliceerd op de website van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.&nbsp;

Een houten beeldje van een jongen van een jaar of twaalf, gekleed in een blouse, korte broek, hoge sokken en wandelschoenen. Op het voetstuk zijn de initialen E.B. ingekrast en is het jaar 1941 duidelijk zichtbaar. Het beeldje zou geschonken zijn aan Jacques Schol, directeur van het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork.&nbsp;

Een jongen vereeuwigd in hout

In juni 2025 verscheen Sprekende stenen. Stolpersteine in Zwolle, een publicatie waarin de verhalen van Joodse inwoners van Zwolle worden belicht. Ook voor het gezin Caneel, dat voor hun deportatie aan de Vispoortenplas 10 woonde, zijn struikelstenen gelegd.&nbsp;

Carolina Caneel-Bamberg, haar man Salomon Caneel en hun zoontje Mozes “Max” Caneel werden begin oktober 1942 vanuit Zwolle naar kamp Westerbork gebracht. Het was in die dagen overvol in het kamp: door de ontruiming van de Joodse werkkampen en de razzia’s waarbij de familieleden van de Joodse dwangarbeiders werden opgehaald, kwamen er zo’n 12.000 personen naar het kamp. In een brief aan vriendin Janny Bosman schrijft Carolina over de chaotische situatie en de onwetendheid over hun verdere lot. Ook vraagt ze om een paar hoge schoenen of laarsjes in maat 26 voor zoontje Max en een stel dekens, want die zijn ze inmiddels kwijtgeraakt.&nbsp;

"Onze Max is een reuzelieve schat..."

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina vind je een overzicht van verhalen over kamp Westerbork. Zo kun je meer te weten komen over personen die in het kamp gevangen zaten of over objecten uit onze collecties. Ook bieden we themaverhalen aan en laten we zien welke locaties in Nederland, direct of indirect, een verbinding hebben met kamp Westerbork. 

Verhalen

Plaatsen in kamp Westerbork

Broeikas kamp Westerbork

Kampboerderij

Menny was op 20 oktober 1921 in Hardenberg geboren als zoon van Rudolf Emanuel de Bruin en Rosalchen Salomonson. Vader Rudolf had een drukkerij en naast het normale drukwerk drukte hij ook "De Vechtstreek", een plaatselijke krant. Naast zijn werk als drukker was hij ook wethouder. Hij was politiek vrij-denkend - vrijzinnig Democratische Bond - tussen de Liberale Staatspartij en de SDAP in. Rein den Besten, een school- en jeugdvriend van Menny de Bruin vertrok eind eind 1941 uit zijn geboortedorp Hardenberg en heeft in de jaren 1941/1942 met Menny gecorrespondeerd. De brieven liggen in het archief in Westerbork. Rein was geboren in 1922 en had ook bij Menny in de klas gezeten. Een andere school- en jeugdvriend van Menny - Jans Eefting - had de schooltas van Menny gekregen. Wanneer hij die schooltas heeft gekregen weet Jans niet meer - het was in de gang van het huis en Menny gaf hem die tas bij het weggaan als een soort aandenken. Uit gesprekken met Rein den Beste en Jans Eefting - zijn de volgende gegevens. Menny was een rustige, kalme jongen, met veel humor. Geen sportman, ging nooit mee naar voetbalwedstrijden. Kon goed leren op school. Deed zijn Mulo-examen in 1938 op de christelijke Mulo-school in Hardenberg en ging na zijn schooltijd op het distributiekantoor werken. In 1939 was er al distributie op suiker (suikerbonnen) Menny liep altijd met een hoed op. De vader van Menny had een drukkerij, en gaf de krant, "de Vechtstreek" uit. Die vader was ook wethouder in Hardenberg. Op bevel van de bezetter moest Menny worden ontslagen. Als een soort 'bijbaantje' haalde hij bij de winkeliers de volgeplakte bonboekjes op en bracht ze naar het distributiekantoor terug. Daarvoor moest hij soms flinke afstanden fietsen. Bijvoorbeeld helemaal naar een bakker in Baalder. Het gezin de Bruin is opgepakt en naar kamp westerbork vervoerd.&nbsp; Jans Eefting, toen 18 jaar werkte bij een zuivelfabriek in Hardenberg. Jans had een vrijstelling voor de 'Arbeitseinsatz' omdat hij werkzaam was in de levensmiddelenindustrie. Op die zuivelfabriek kwamen dagelijks tankwagens met melk, en sommige van die melkwagens reden ook naar het kamp Westerbork. De directeur van de zuivelfabriek wilde een mondelinge boodschap over gebracht hebben naar een Joodse man, die in kamp Westerbork zat. De directeur kende de anti-Duitse houding van de familie Eefting, en wist dat Jans ook anti-Duits was. Hij vroeg aan Jans of hij die -gecodeerde - boodschap wilde overbrengen.De wagens reden in die tijd op generatoren die gestookt werden met houtblokken en Jans ging op de melkwagen mee als "stoker". Een overall aan en zijn gezicht zwart gemaakt. Op een zaterdag (21 augustus 1942) reden ze naar Westerbork, de fiets van Jans ging ook mee op de tankwagen want Jans zou overnachten bij een bevriende familie in het dorp Westerbork en op eigen gelegenheid weer naar Hardenberg terugkeren. Tegen de middag reden ze kamp Westerbork binnen. Aan die Joodse man moest een bepaalde vraag gesteld worden, en in het antwoord van de man moest het derde woord gelijk zijn aan het derde woord in de vraag. En dat antwoord moest Jans weer overbrengen aan de directeur van de zuivelfabriek. Na het gesprek met de bewuste man liep Jans langs het hek van het kamp toen werd zijn naam geroepen. Hij zag drie jonge mannen in een kuil in het zand liggen. Die drie jonge mannen bleken Menny en zijn broer Lion de Bruin te zijn, samen met nog een derde man. Het was een zeer emotioneel moment om hen weer terug zien. Het was zeer toevallig dat hij hun daar tegenkwam! Ze lagen op de grond achter een omheining van prikkeldraad. Ze hadden hun burgerkleren aan - een jasje en een pantalon - maar lagen gewoon in het zand. Ze waren erg droevig want ze hadden gehoord dat ze aanstaande dinsdag met de trein uit Westerbork zouden vertrekken - (Menny en Lion zijn op 24 augustus 1942 uit Westerbork vertrokken, dus dan moet Jans op 21 augustus 1942 in het kamp zijn geweest). Jans mocht echter geen contact met de mensen in het kamp hebben en bleef een paar meter bij hen vandaan staan. Ze spraken af om de richting van de melkwagen op te lopen, dan konden ze daar eventueel met elkaar praten. Lion vertelde dat hij als militair tegen de Duitsers had gevochten bij Eck en Wiel aan de Rijn - stevige gevechten - Jans waarschuwde hem om daar niet over te praten. Later is Jans met de melkwagen van het kamp af gereden Zondag is hij nogmaals, op de fiets, naar het kamp gereden, maar heeft toen alleen de buitenkant gezien. Er stonden soldaten te controleren. Ook onderweg terug had hij controle gehad. Samen met zijn broer Lion is Menny op 24 augustus 1942 naar Auschwitz gedeporteerd en daar ook op 30 september 1942 overleden. Hij was toen 20 jaar oud. Zijn broer Lion was 24 jaar oud. Zijn ouders, Rudolf en Rosalchen de Bruin zijn, met zijn jongere broer Alex Sallie, op 24 mei 1943 vanuit kamp Vught aangekomen in kamp Westerbork. Zij zaten in barak 60. Reeds op 25 mei 1943 van Westerbork naar Sobibor gedeporteerd en daar op 28 mei 1943, onmiddelijk na aankomst omgebracht, één dag voor de verjaardag van Rudolf Emanuel! Hij zou de volgende dag 56 jaar oud zijn geworden. Rosalchen Salomonson was toen 53 jaar oud en Alex, 15 jaar oud. Zijn zuster, Rosetta de Bruin, kwam op 3 juli 1943 vanuit Vught in het kamp Westerbork aan. Zij kwam in barak 63 terecht. Vanuit kamp Westerbork is zij op 6 juli 1943 naar Sobibor gedeporteerd en daar, onmiddelijk na aankomst op 9 juli 1943 omgebracht. Zij was 26 jaar oud.&nbsp;

Barak 104

Barak 20

Monumenten in kamp Westerbork

Verzetsgraf

Van: van Dijk, Salomon Aan: zijn kinderen Plaats: Smilde, Oranjekanaal, Joods werkkamp Datum: 1942-08/09-23/02 Onderwerp: over wat de kinderen gaan doen en kopen; tevreden over de rapporten van zijn kinderen, die vakantie hebben; zorg goed voor de jongste; brieven goed ontvangen; mevrouw van Dreumel is aangesteld als pleegmoeder; over wat ze zouden kunnen doen…en wat ze aan leuke dingen hebben gedaan…

Van: van Dijk, Salomon Aan: zijn kinderen Plaats: Smilde, Oranjekanaal, Joods werkkamp Datum: 1942-08/09-23/02 Onderwerp: over wat de kinderen gaan doen en kopen; tevreden over de rapporten van zijn kinderen, die vakantie hebben; zorg goed voor de jongste; brieven goed ontvangen; mevrouw van Dreumel is aangesteld als pleegmoeder; over wat ze zouden kunnen doen…en wat ze aan leuke dingen hebben gedaan…

Brief van Salomon van Dijk aan zijn kinderen vanuit het Joods werkkamp Oranjekanaal

Personen