We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

Bewegingsvrijheid voor Joden beperkt

Amsterdam ‘Judenrein’ verklaard

Salomon Walvis, vader van twee kinderen, zat met zijn vrouw (Henderina Winnik, schuilnaam Riny), een student en een joods meisje Rachel Santen34 (bijnaam “Annie”), ondergedoken bij de familie Meijers in Horst (Limburg). Omdat hij zijn mede-onderduikers mishandeld zou hebben en verdacht werd van het willen verraden van verzetsmensen werd hij, nadat overplaatsing naar een gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting niet mogelijk bleek, door het verzet geliquideerd. Bewijs voor zijn geplande verraad is nooit geleverd. Hij is in het Witveld, een bosje tussen Grubbenvorst en Horst, door het hoofd geschoten en ter plekke begraven. Zover bekend is zijn lichaam niet herbegraven. Zijn vrouw en Rachel Zante overleefden de oorlog. “Na de dood van Salomon werd Henderina verteld dat hij door de Duitsers is vermoord. Pas na de oorlog kreeg zij te horen dat hij door het verzet was geliquideerd, als verrader. Henderina schakelde een advocaat in om er precies achter te komen wat er was gebeurd, maar het dossier werd van hogerhand in de doofpot gedaan. De afgelopen jaren heeft Gerrit van der Vorst uitgebreid onderzoek gedaan naar de zaak Salomon Walvis. Dit heeft geleid tot rehabilitatie van Salomon op 10 april 2018. Salomons weduwe Henderina heeft dit helaas niet meer mogen meemaken. Zij overleed in 2005 op 90-jarige leeftijd.” (Stadsarchief Amsterdam, 2018) Bron: https://www.droog-mag.nl/war-victims/door-verzet-omgebrachte-joodse-onderduikers.pdf

Plaatsen in kamp Westerbork

Barak 76

Van: Skolsky, Josef Aan: Kraus, Leo (een plaatsje in de buurt van (Rakonitz) Plaats: Theresienstadt Datum: 1944-02-18 Onderwerp: bedankt voor een pakketje. De kaart kwam weer terug.

Van: Skolsky, Josef Aan: Kraus, Leo (een plaatsje in de buurt van (Rakonitz) Plaats: Theresienstadt Datum: 1944-02-18 Onderwerp: bedankt voor een pakketje. De kaart kwam weer terug.

Briefkaart van Josef Skolsky vanuit Theresienstadt aan Leo Kraus met dank voor een pakket

Van: van Duren, Frederika (Riekke) Aan: Gerry en anderen Plaats: Arnhem Datum: 1942-10-11 Onderwerp: nog geen antwoord gekregen op haar vorige brief; wel mooie kaarten ontvangen; ze heeft nog enkele dingen nodig; plakband om de kaarten op te plakken en de cel wat op te vrolijken; lepel, vork, drinkbeker en bord, het moet niet breekbaar zijn; behoefte aan tekeningen van Thoom, haar verloofde…; voor haar celgenoten breit ze kledingstukken; een gekke stemming in de cel en veel rumoer; de celgenoten zitten haar op te jagen, omdat ze haar pen nodig hebben…

Van: van Duren, Frederika (Riekke) Aan: Gerry en anderen Plaats: Arnhem Datum: 1942-10-11 Onderwerp: nog geen antwoord gekregen op haar vorige brief; wel mooie kaarten ontvangen; ze heeft nog enkele dingen nodig; plakband om de kaarten op te plakken en de cel wat op te vrolijken; lepel, vork, drinkbeker en bord, het moet niet breekbaar zijn; behoefte aan tekeningen van Thoom, haar verloofde…; voor haar celgenoten breit ze kledingstukken; een gekke stemming in de cel en veel rumoer; de celgenoten zitten haar op te jagen, omdat ze haar pen nodig hebben…

Brief van Frederika van Duren aan Gerry en anderen vanuit het Huis van Bewaring in Arnhem

Personen