Wij zijn nog druk bezig met het verbeteren en uitbreiden van de informatie op deze website. Dat wat al klaar is, delen we hier graag.

Platform nog in ontwikkeling

Omstreeks november 1943 werd Eddy Ossendrijver opgenomen door het gezin van Niek en Gerda Jansen-de Gelder in Den Haag. Ze hadden zelf geen kinderen en hij ging voor en neefje door. Hij was toen 2 jaar oud. Eddy was een nakomertje, hij had nog twee halfzussen uit een eerder huwelijk van zijn moeder. Het gezin was afkomstig uit Amsterdam. Zijn onderduikouders hielden veel van hem. Zijn ouders moesten om te kunnen onderduiken valse paspoorten laten maken. Dat deden ze bij een joodse man, die helaas zonder dat ze dit wisten, samenwerkte met de SD. Omdat zijn ouders vonden, dat ook Eddy's naam op hun paspoort moest staan, wist deze jood ook van het bestaan van Eddy. Hij incasseerde het geld voor de paspoorten en verraadde hen toen aan de SD. Eddy's ouders en oma werden opgepakt. De Duitser informeerde naar de verblijfplaats van Eddy en om te proberen hun leven te redden of uit bezorgdheid voor hun kind (de juiste reden is nooit achterhaald) hebben zij Eddy's adres genoemd. Gerda Jansen werd met Eddy van huis opgehaald. Zij moest mee, zogenaamd om Eddy weer aan zijn moeder te laten wennen. Zij werden gevangen gezet in het Oranjehotel. Daar zat ze met Eddy, zijn moeder, zijn oma en nog een tante in één cel. Eddy hing aan zijn onderduikmoeder. Zij had hem versjes geleerd en een gebedje 'Here zegen deze spijs, amen'. Dat deed hij ook in de cel. Doordat &nbsp;Gerda Jansen in haar jeugd naar een Duitse school was geweest, sprak zij vloeiend Duits. Daardoor kon zij bij haar verhoren duchtig tegenwerk geven. Zij heeft gevochten om Eddy bij zich te mogen houden. Zij verklaarde, dat zij uit christelijke naastenliefde voor dit jongetje gezorgd had. Zij zei tegen een hoge Duitse officier dat zij dat ook voor zijn kinderen gedaan zou hebben. Uiteindelijk heeft zij Eddy toch niet kunnen redden. Ze moest hem laten gaan met zijn familie. Maar door haar optreden werd zij enige dagen later vrijgelaten.&nbsp; Gerda Jansen heeft er nooit veel over verteld, maar in haar laatste jaren (ze werd 90 jaar) zei ze telkens: "Wat is er van Eddy geworden. Ik zou nu een grote zoon gehad hebben." Haar nicht heeft uitgezocht waar hij naar toe gebracht is. Eerst naar Westerbork en vandaar naar Auschwitz, waar hij met zijn moeder op 11 februari 1944 is omgebracht. Bij de kerkdienst ter gelegenheid van de begrafenis van mijn tante hebben wij als familie een kaars aangestoken ter nagedachtenis van Eddy, als afsluiting van ook zijn aardse leven. Eddy's koffertje en mijn tante's drinkbere uit ge gevangenis zijn tot haar overlijden door mijn tante bewaard. Ze bevinden zich nu in het Joods Historisch Museum in Amsterdam.&nbsp;

Bekendmaking Aan: Cohen, Jules Plaats: Westerbork, kamp Herroeping van zijn transport naar Theresiënstadt op 4 april 1944.

Bekendmaking Aan: Cohen, Jules Plaats: Westerbork, kamp Herroeping van zijn transport naar Theresiënstadt op 4 april 1944.

Vrijstelling van transport voor Jules Cohen

Armband Witte stoffen armband; In zwarte letters 'Taubstumm - Doofstom' Gedragen door Estella de Jong-Cohen. Zij kwam als doofstomme in mei 1943 in kamp Westerbork terecht. Haar man bleef in Amsterdam achter. Hij deed er alles aan om aan de hand van verklaringen en papieren zijn vrouw als gedoopte uit het kamp te krijgen. Alles moest voor Estella de Jong-Cohen (1914) worden opgeschreven. Kamp bevelen, mededelingen en andere berichten getuigen hiervan. Zelf liep ze met een armband door het kamp (drie stippen) en waarschijnlijk met een band waarop zowel in het Duits als het Nederlands staat dat ze doofstom was. Documenten tonen aan dat Estella bij de Reinigungsdienst van het ziekenhuis was ingedeeld.&nbsp; Eind juli 1943 werd Estelle vrijgelaten. Ze kon daardoor de brieven door haar man geschreven en alles wat ze ontvangen had aan materiaal van labels tot pakpapier mee terug naar huis nemen. &nbsp;

Armband Witte stoffen armband; In zwarte letters 'Taubstumm - Doofstom' Gedragen door Estella de Jong-Cohen. Zij kwam als doofstomme in mei 1943 in kamp Westerbork terecht. Haar man bleef in Amsterdam achter. Hij deed er alles aan om aan de hand van verklaringen en papieren zijn vrouw als gedoopte uit het kamp te krijgen. Alles moest voor Estella de Jong-Cohen (1914) worden opgeschreven. Kamp bevelen, mededelingen en andere berichten getuigen hiervan. Zelf liep ze met een armband door het kamp (drie stippen) en waarschijnlijk met een band waarop zowel in het Duits als het Nederlands staat dat ze doofstom was. Documenten tonen aan dat Estella bij de Reinigungsdienst van het ziekenhuis was ingedeeld.&nbsp; Eind juli 1943 werd Estelle vrijgelaten. Ze kon daardoor de brieven door haar man geschreven en alles wat ze ontvangen had aan materiaal van labels tot pakpapier mee terug naar huis nemen. &nbsp;

Een armband gedragen door Estella de Jong-Cohen

Personen