In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Alexander Pach (Lex) werd geboren op 29 oktober 1913 in Amsterdam. Zijn ouders Levie en Fijtje Pach-Solomons woonden toe op de Jacob van Lennepkade in Amsterdam. Hij was de jongste van het gezin, zijn broer Samuel (Sam) was in 1907 geboren en zijn zus Estella in 1910. Van dit gezin zou alleen Estella de oorlog overleven. Vader Levie was diamantbewerker, moeder Fijtje coupeuse. Zij trouwden in 1907 nog in een synagoge, maar al snel werden zij actief in de sociaal-democratische beweging: Levie was lid van “De Bond” (de Algemene Nederlandse Diamantbewerkersbond) en de SDAP en de zonen werden actief in de AJC (ArbeidersJeugdCentrale). Het portret van Troelstra hing aan de muur. De jongens besteedden zo veel tijd aan de jeugdbeweging dat het Estella verboden werd om lid te worden! Het fotoalbum van Lex (in bezit van het JHM) bevat veel foto’s van zijn activiteiten in de AJC: zomerkampen en uitjes naar de Paasheuvel in Vierhouten. Hij was een enthousiast fotograaf. Ook vanuit het ouderlijk huis op de Weesperzijde 108 II , waar bij tot maart 1941 bij zijn ouders woonde, maakte hij foto’s van de Amstel.&nbsp; In maart 1941 verhuisde hij naar de 2de Jan Steenstraat 8 II. Hij werkte als kantoorbediende bij Metaalgieterij Holland, met als directeur Leo Sjenitzer. Lex was maagpatiënt. Na een ingrijpende operatie kreeg hij een prachtig cadeau: een heel mooie camera. Er zijn prachtige foto’s van die camera, omringd door alle bloemen en andere geschenken die Lex ook had gekregen toen hij uit het ziekenhuis kwam. In de AJC leerde hij Ro kennen. Roza Bino (geboren 11 januari 1921, Amsterdam) was zijn grote liefde. Ze woonde op de Plantage Badlaan 13. Zij verloofden zich in oktober 1939. Bij die gelegenheid kwamen er ook weer prachtige cadeaus: 24 fruitmesjes van Gero, een zwart bonbonschaaltje, glazen onderzettertjes.&nbsp; Ro behoorde tot één van de eersten die werden opgeroepen voor deportatie. Ze trouwden daarom op de dag van de deportatie vanuit Amsterdam om bij elkaar te kunnen blijven , op 13 juli 1942. Lex en Ro gaan op 16 juli 1942 met het tweede transport vanuit Westerbork naar Auschwitz, waar ze beide in augustus 1942 bezwijken aan de ontberingen.

Van: Droppers, Marechaussee Aan: Droppers, mej. G. Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-02-27 Onderwerp: Jan Droppers bedankt zijn zuster in Enschede voor het pakje met handschoenen, dat hij in kamp Westerbork, waar hij momenteel dienst doet, heeft ontvangen. Hij is er blij mee, maar heeft ze nog niet nodig omdat het niet koud is. Wat maar goed is, want anders was het een stuk zwaarder, omdat hij continu wacht moet houden, de ene week 's nachts, de andere week overdag. 's Nachts moeten ze wacht "kloppen" om het kamp heen en overdag staan ze in de torens. In het kamp zijn altijd ongeveer 10.000 Joden Er gaat bijna geen dag voorbij of er komen er weer bij, maar elke week gaan er "vast" 1200 naar Polen. Wat natuurlijk een verschrikkelijk iets is voor die mensen. Maar gelukkig hoeven zij daarbij niet te helpen, dat regelen de Joden zelf. Je moet er medelijden mee hebben, want wat de Joden momenteel aangedaan wordt kan niemand goedkeuren. Maar hun mentaliteit komt in het kamp vaak tot uiting. Ze staan met een been in het graf, maar als ze elkaar een hak kunnen zetten zullen ze het niet laten. Hij maakt het wel goed. Het eten is goed, maar er is niet veel te beleven omdat je midden op de hei zit. Vermoedelijk zal hij er de komende maanden ook wel blijven. Hij had vernomen dat zijn zuster onlangs bijna een vliegtuig op haar dak had gekregen, wat natuurlijk minder mooi is. Hij las dat ze momenteel met paardrijles bezig is. Hij heeft nu ook weer een paard gekregen, die in Groningen op stal is. De groeten aan allen.

Van: Droppers, Marechaussee Aan: Droppers, mej. G. Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-02-27 Onderwerp: Jan Droppers bedankt zijn zuster in Enschede voor het pakje met handschoenen, dat hij in kamp Westerbork, waar hij momenteel dienst doet, heeft ontvangen. Hij is er blij mee, maar heeft ze nog niet nodig omdat het niet koud is. Wat maar goed is, want anders was het een stuk zwaarder, omdat hij continu wacht moet houden, de ene week 's nachts, de andere week overdag. 's Nachts moeten ze wacht "kloppen" om het kamp heen en overdag staan ze in de torens. In het kamp zijn altijd ongeveer 10.000 Joden Er gaat bijna geen dag voorbij of er komen er weer bij, maar elke week gaan er "vast" 1200 naar Polen. Wat natuurlijk een verschrikkelijk iets is voor die mensen. Maar gelukkig hoeven zij daarbij niet te helpen, dat regelen de Joden zelf. Je moet er medelijden mee hebben, want wat de Joden momenteel aangedaan wordt kan niemand goedkeuren. Maar hun mentaliteit komt in het kamp vaak tot uiting. Ze staan met een been in het graf, maar als ze elkaar een hak kunnen zetten zullen ze het niet laten. Hij maakt het wel goed. Het eten is goed, maar er is niet veel te beleven omdat je midden op de hei zit. Vermoedelijk zal hij er de komende maanden ook wel blijven. Hij had vernomen dat zijn zuster onlangs bijna een vliegtuig op haar dak had gekregen, wat natuurlijk minder mooi is. Hij las dat ze momenteel met paardrijles bezig is. Hij heeft nu ook weer een paard gekregen, die in Groningen op stal is. De groeten aan allen.

Brief van J. Droppers aan G. Droppers vanuit kamp Westerbork

Sonder-Ausweis&nbsp; Bak, Joseph, 14-12-93, B5 ist berechtigt das Lager Westerbork zu verlassen, um in: Abfallgrube, Kartoffelkeller Arbeiten zu verrichten (DB 2). Gültig bis: Auf Weiteres

Sonder-Ausweis&nbsp; Bak, Joseph, 14-12-93, B5 ist berechtigt das Lager Westerbork zu verlassen, um in: Abfallgrube, Kartoffelkeller Arbeiten zu verrichten (DB 2). Gültig bis: Auf Weiteres

Sonderausweis van Joseph Bak

Joodse mannen werkzaam in de tuindienst en een niet-joodse opzichter Snater (geheel links) Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork, 1940-1942.

Joodse mannen werkzaam in de tuindienst en een niet-joodse opzichter Snater (geheel links) Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork, 1940-1942.

Joodse vluchtelingen werkzaam in de tuindienst in Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork.

Van: Hollander, Han Aan: Lieve Roos en Jan Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-01 Onderwerp: de ziekte van moeder, wasgoed, vraag om laarzen i.v.m. de slechte gesteldheid van de wegen in het kamp, pakketten aangetekend versturen, vraag om hulp.

Van: Hollander, Han Aan: Lieve Roos en Jan Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-01 Onderwerp: de ziekte van moeder, wasgoed, vraag om laarzen i.v.m. de slechte gesteldheid van de wegen in het kamp, pakketten aangetekend versturen, vraag om hulp.

Brief van Han Hollander aan Roos en Jan vanuit kamp Westerbork

Personen