In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Het treinbord

Markt 4, Beilen

Het verhaal van Menachem Asscher

Een jongen vereeuwigd in hout

Testverhaal

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina ontdek je uiteenlopende verhalen over Kamp Westerbork: persoonlijke portretten van betrokkenen, gemeenteverhalen die laten zien hoe lokale gemeenschappen verbonden zijn met het kamp, themaverhalen die context en verdieping bieden, en objectverhalen waarin voorwerpen het verleden tastbaar maken.

Verhalen

Van: Alfred, Els en Siegfried Aan: Cor en Piet Plaats: Amsterdam Datum: 1943-06-10 Onderwerp: jammer dat de meubelen niet vrij gekregen konden worden uit het ouderlijke huis; nog immer de teleurstelling over de mislukte vrijstelling van moeder en Henny; hoop dat de vrijstelling van vader en Liesje voldoende is; Siegfried is geschrokken van de gezondheidstoestand van Jules. Hij hoopt dat de operatie in het kamp goed zal verlopen; Puttkammer vrijstelling is nog steeds een optie; geldzendingen naar Jules; bedankkaart van Liesje

Van: Alfred, Els en Siegfried Aan: Cor en Piet Plaats: Amsterdam Datum: 1943-06-10 Onderwerp: jammer dat de meubelen niet vrij gekregen konden worden uit het ouderlijke huis; nog immer de teleurstelling over de mislukte vrijstelling van moeder en Henny; hoop dat de vrijstelling van vader en Liesje voldoende is; Siegfried is geschrokken van de gezondheidstoestand van Jules. Hij hoopt dat de operatie in het kamp goed zal verlopen; Puttkammer vrijstelling is nog steeds een optie; geldzendingen naar Jules; bedankkaart van Liesje

Brief van Siegfried, Alfred en Els aan Corrie en Piet vanuit Amsterdam

Foto van Louis Halberstadt met twee van zijn kinderen en zijn vrouw Rika Jacobs.

Foto van Louis Halberstadt met twee van zijn kinderen en zijn vrouw Rika Jacobs.

Foto van Louis Halberstadt

Alexander Pach (Lex) werd geboren op 29 oktober 1913 in Amsterdam. Zijn ouders Levie en Fijtje Pach-Solomons woonden toe op de Jacob van Lennepkade in Amsterdam. Hij was de jongste van het gezin, zijn broer Samuel (Sam) was in 1907 geboren en zijn zus Estella in 1910. Van dit gezin zou alleen Estella de oorlog overleven. Vader Levie was diamantbewerker, moeder Fijtje coupeuse. Zij trouwden in 1907 nog in een synagoge, maar al snel werden zij actief in de sociaal-democratische beweging: Levie was lid van “De Bond” (de Algemene Nederlandse Diamantbewerkersbond) en de SDAP en de zonen werden actief in de AJC (ArbeidersJeugdCentrale). Het portret van Troelstra hing aan de muur. De jongens besteedden zo veel tijd aan de jeugdbeweging dat het Estella verboden werd om lid te worden! Het fotoalbum van Lex (in bezit van het JHM) bevat veel foto’s van zijn activiteiten in de AJC: zomerkampen en uitjes naar de Paasheuvel in Vierhouten. Hij was een enthousiast fotograaf. Ook vanuit het ouderlijk huis op de Weesperzijde 108 II , waar bij tot maart 1941 bij zijn ouders woonde, maakte hij foto’s van de Amstel.&nbsp; In maart 1941 verhuisde hij naar de 2de Jan Steenstraat 8 II. Hij werkte als kantoorbediende bij Metaalgieterij Holland, met als directeur Leo Sjenitzer. Lex was maagpatiënt. Na een ingrijpende operatie kreeg hij een prachtig cadeau: een heel mooie camera. Er zijn prachtige foto’s van die camera, omringd door alle bloemen en andere geschenken die Lex ook had gekregen toen hij uit het ziekenhuis kwam. In de AJC leerde hij Ro kennen. Roza Bino (geboren 11 januari 1921, Amsterdam) was zijn grote liefde. Ze woonde op de Plantage Badlaan 13. Zij verloofden zich in oktober 1939. Bij die gelegenheid kwamen er ook weer prachtige cadeaus: 24 fruitmesjes van Gero, een zwart bonbonschaaltje, glazen onderzettertjes.&nbsp; Ro behoorde tot één van de eersten die werden opgeroepen voor deportatie. Ze trouwden daarom op de dag van de deportatie vanuit Amsterdam om bij elkaar te kunnen blijven , op 13 juli 1942. Lex en Ro gaan op 16 juli 1942 met het tweede transport vanuit Westerbork naar Auschwitz, waar ze beide in augustus 1942 bezwijken aan de ontberingen.

Izaäk Gans, de vader van Gerard Gans was orthodox-Joods opgevoed. Toen hij op 18-jarige leeftijd Christen werd, is hij om deze reden door zijn familie verstoten. Hij trouwde met een niet-joodse vrouw en samen kregen zij 13 kinderen. Eppo was de tweede zoon en het vijfde kind in ons gezin. Hij scheelde minder in jaren met mij dan Gerard, maar toch heb ik aan hem minder herinnering dan aan Gerard. Hij werkte bij Philips op een laboratorium om het glaswerk na de proeven leeg en schoon te maken. Dat was werk dat zorgvuldig moest gebeuren en het leek hem wel wat om later als laborant te kunnen werken. Nog later werkte hij in een bloemenhandel bij het gezin thuis, die hij samen met zijn broer Gerard had opgezet als dekmantel, omdat zij beiden actief waren in het verzet. Eppo was impulsief en driftig en ook wat overmoedig; hij wilde graag vooruit in zijn leren. Maar Eppo werd opgepakt en komt na een verblijf in de gevangenissen van Den Bosch en Den Haag uiteindelijk in 1944 in kamp Vught terecht. Daar kan hij aan de slag bij het Philipskommando. Naast de toegestane brieven heeft Eppo ook brieven geschreven vanuit Vught via een contactpersoon van de Philipsfabrieken. Eppo gebruikte dan een andere naam: Cor Enwald. In zijn brieven aan zijn familie en verloofde spreekt zijn vaste geloof en zijn verwachting en hoop voor de toekomst, ondanks alles. Hij probeert ook zijn familie moed in te spreken. Eppo werd op 5 september 1944 vanuit Vught naar Sachsenhausen gedeporteerd en kort daarop doorgevoerd naar Neuengamme.

Interieur van een woonbarak met stapelbedden vol met bagage en koffers. Foto van een tekening van Otto Birman&nbsp; Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943.

Interieur van een woonbarak met stapelbedden vol met bagage en koffers. Foto van een tekening van Otto Birman&nbsp; Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943.

Foto van een tekening van een Interieur van een woonbarak door Otto Birman

https://de.wikipedia.org/wiki/Werner_Stertzenbach

Stapelbedden in het interneringskamp Westerbork. Plaats: Interneringskamp Westerbork Datum: 1945-1948&nbsp; Interieur van een woonbarak. Op de foto stapelbedden, koffers, kleding, matrassen en een bankje. Het gaat hier om inboedel dat ook in de periode 1942-1945 is gebruikt.

Stapelbedden in het interneringskamp Westerbork. Plaats: Interneringskamp Westerbork Datum: 1945-1948&nbsp; Interieur van een woonbarak. Op de foto stapelbedden, koffers, kleding, matrassen en een bankje. Het gaat hier om inboedel dat ook in de periode 1942-1945 is gebruikt.

Foto van een interieur van een woonbarak

Interieur van het laboratorium. Foto van een tekening van Otto Birman Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1944.&nbsp;

Interieur van het laboratorium. Foto van een tekening van Otto Birman Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1944.&nbsp;

Foto van een tekening van het interieur laboratorium door Otto Birman

Industriebarakken kamp Westerbork

Chemisch laboratorium kamp Westerbork

Transport Transport. Mensen bij de trein Kamp Westerbork, 1943-1944 Een OD' er staat op de voorgrond Twee mannen dragen een stofbril

Transport Transport. Mensen bij de trein Kamp Westerbork, 1943-1944 Een OD' er staat op de voorgrond Twee mannen dragen een stofbril

Kampgevangenen bij een deportatietrein

Rechtsgang van samenwerking met de nazi's verdachte personen

Berechting oorlogsmisdadigers

Gemmeker-proces

Bergen-Belsen proces

Auschwitzprocessen

Drie van Breda

Eichmann-proces

Roza (Ro) Bino werd geboren op 11 januari 1921 &nbsp;in Amsterdam. &nbsp;Zij was actief in de AJC, de ArbeidersJeugdCentrale. Daar leerde ze haar grote liefde Alexander (Lex) Pach kennen. Zij verloofden zich in oktober 1939. Bij die gelegenheid kwamen er ook weer prachtige cadeaus: 24 fruitmesjes van Gero, een zwart bonbonschaaltje, glazen onderzettertjes.&nbsp; Ro en Lex behoorden tot de eersten die werden opgeroepen voor deportatie. Ze trouwden daarom op de dag van de deportatie vanuit Amsterdam om bij elkaar te kunnen blijven , op 13 juli 1942. Lex en Ro gaan op 16 juli 1942 met het tweede transport vanuit Westerbork naar Auschwitz, waar ze beide in augustus 1942 bezwijken aan de ontberingen.

EstellaPach

Estella
Pach