In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

1944

Augustus 1944

Van: Minister van landbouw, visserij en voedselvoorziening&nbsp; Aan: Minister van Oorlog&nbsp; Plaats: Den Haag&nbsp; Datum: 1951-06-13&nbsp; Onderwerp: crematorium te Westerbork, discussie over behoud als monument uit respect voor de nabestaanden of afbraak met het oog op de komst jonge dienstplichtigen als Schattenberg een permanent militair kamp wordt.

Van: Minister van landbouw, visserij en voedselvoorziening&nbsp; Aan: Minister van Oorlog&nbsp; Plaats: Den Haag&nbsp; Datum: 1951-06-13&nbsp; Onderwerp: crematorium te Westerbork, discussie over behoud als monument uit respect voor de nabestaanden of afbraak met het oog op de komst jonge dienstplichtigen als Schattenberg een permanent militair kamp wordt.

Brief van de minister van landbouw, visserij en voedselvoorziening aan de minister van Oorlog

Verzamelplaatsen voor deportatie naar kamp Westerbork

Joodse werkkampen

Joods werkkamp Mantinge

Joods werkkamp Vledder

Joods werkkamp Twilhaar

Joods werkkamp Beugelen

Joods werkkamp Balderhaar

Joods werkkamp Arriën

Joods werkkamp 't Schut

Joods werkkamp de Bruynhorst

Joods werkkamp de Bruine Enk

Joods werkkamp de Beetse

Joods werkkamp Conrad

Joods werkkamp de Wittebrink

Joods werkkamp de Wite Peal

Joods werkkamp de Vecht

Joods werkkamp de Vanenburg

Joods werkkamp de Landweer

Joods werkkamp de Fledders

Joods werkkamp Geesbrug

Joods werkkamp Echten

Joods werkkamp Diever B

Joods werkkamp Diever A

Joods werkkamp de Zomp

Joods werkkamp Kremboong

Joods werkkamp It Petgat

Joods werkkamp het Wijde Gat

Joods werkkamp het Overbroek

Joods werkkamp Gijsselte

Joods werkkamp Orvelte

Joods werkkamp Oranjekanaal

Joods werkkamp Molengoot

Joods werkkamp Ybenheer

Joods werkkamp Linde

Klok:&nbsp; Vanaf eind april 1945 tot 1 december 1948 functioneerde het voormalige doorgangskamp Westerbork als interneringskamp voor NSB’ers en van collaboratie verdachte personen. Naast het doen van verplichte arbeid hadden de geïnterneerde mannen en vrouwen enige vrije tijd, die ze zelf konden invullen. Op zo’n moment werd de staartklok gemaakt. De materialen als hout en metaal waren in de werkplaatsen aanwezig en stamden nog uit de tijd dat Westerbork een doorgangskamp was. De klok werd door een geïnterneerde aangeboden aan het hoofd van de interne dienst, de heer Heikens. Deze gaf de klok later aan zijn broer. Diens dochter erfde de klok en vond het Herinneringscentrum een betere plek om de klok te bewaren, dan haar huiskamermuur.&nbsp; &nbsp;

Klok:&nbsp; Vanaf eind april 1945 tot 1 december 1948 functioneerde het voormalige doorgangskamp Westerbork als interneringskamp voor NSB’ers en van collaboratie verdachte personen. Naast het doen van verplichte arbeid hadden de geïnterneerde mannen en vrouwen enige vrije tijd, die ze zelf konden invullen. Op zo’n moment werd de staartklok gemaakt. De materialen als hout en metaal waren in de werkplaatsen aanwezig en stamden nog uit de tijd dat Westerbork een doorgangskamp was. De klok werd door een geïnterneerde aangeboden aan het hoofd van de interne dienst, de heer Heikens. Deze gaf de klok later aan zijn broer. Diens dochter erfde de klok en vond het Herinneringscentrum een betere plek om de klok te bewaren, dan haar huiskamermuur.&nbsp; &nbsp;

Staartklok gemaakt in het Interneringskamp Westerbork

PaulaMüller-Metz

Paula
Müller-Metz