In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Het treinbord

Markt 4, Beilen

Het verhaal van Menachem Asscher

Een jongen vereeuwigd in hout

Testverhaal

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina ontdek je uiteenlopende verhalen over Kamp Westerbork: persoonlijke portretten van betrokkenen, gemeenteverhalen die laten zien hoe lokale gemeenschappen verbonden zijn met het kamp, themaverhalen die context en verdieping bieden, en objectverhalen waarin voorwerpen het verleden tastbaar maken.

Verhalen

Van: Meijer, H.I.&nbsp; Aan: Commissie van Advies voor de restitutie van eigendommen in het kamp Westerbork Plaats: Zwijndrecht Datum: 1946-04-15 Onderwerp: achtergelaten boeken in kamp Westerbork (Apotheek, barak 4). Vraag of deze nog aanwezig zijn.

Van: Meijer, H.I.&nbsp; Aan: Commissie van Advies voor de restitutie van eigendommen in het kamp Westerbork Plaats: Zwijndrecht Datum: 1946-04-15 Onderwerp: achtergelaten boeken in kamp Westerbork (Apotheek, barak 4). Vraag of deze nog aanwezig zijn.

Brief van Herman Meijer betreffende restitutie eigendommen

Abraham Kopman en zijn echtgenote Laija Thaler woonden tot zeker 21 mei 1942 in Amsterdam boven hun herenkledingzaak en kleermakerij 'Weener coupe' op de Haarlemmerstraat 123 in Amsterdam. Ergens na die datum zijn ze ondergedoken in een pension aan de Zwaluwenweg in Blaricum.&nbsp; De zes of zeven onderduikers die daar zaten werden op 10 juli 1943 na verraad opgepakt en naar Westerbork overgebracht. Allen zijn op 20 juli 1943 naar Sobibor gedeporteerd en na aankomst op 23 juli 1943 in Sobibor vermoord. Bron: De zeven onderduikers Zwaluwenweg 1, DEELgenoot 107, voorjaar 2025, Historische Kring Blaricum Abraham en Laija zijn mogelijk ergens in november 1942 ondergedoken. Want hun naam staat op een lijst van 13/14 november 1942 van personen die naar kamp Westerbork overgebracht zouden worden. Deze lijst lijkt op een transportlijst, maar is vermoedelijk eerder een oproepingslijst, omdat er meerdere personen op te vinden zijn die nooit in kamp Westerbork zijn geweest. Deze personen hebben de oorlog in onderduik overleefd.

Van: L., de directrice en van Bergen, Chaja Aan: Noor (van Bergen-Diamant, Nora) Plaats: Oud Gastel Datum: 1943-1944 Onderwerp: L.: Chaja ziet er goed uit, ze is sinds 8 maanden gegroeid; ze was verrukt met het pakje en de brief van Noor; ze lijkt opgewekt en goed aangepast aan haar omgeving; over de kinderen en het kinderhuis en de leefomstandigheden; de directrice: Chaja is uit haar kleren gegroeid, ze hebben nog wat voor haar kunnen bemachtigen; ze is nog een paar op school geweest. De school is echter minder geschikt voor haar. Ze krijgt nu les van de begeleiders in een aantal vakken; ze is erg lief met de kleine kinderen; vooral met een klein jongetje, die haar aan haar broertje doet herinneren; Chaja: Sinterklaas is langs geweest. Ze heeft 12 boekjes en een paar sokken gekregen en met kerst een…; ze zou Eddy graag eens willen zien…

Van: L., de directrice en van Bergen, Chaja Aan: Noor (van Bergen-Diamant, Nora) Plaats: Oud Gastel Datum: 1943-1944 Onderwerp: L.: Chaja ziet er goed uit, ze is sinds 8 maanden gegroeid; ze was verrukt met het pakje en de brief van Noor; ze lijkt opgewekt en goed aangepast aan haar omgeving; over de kinderen en het kinderhuis en de leefomstandigheden; de directrice: Chaja is uit haar kleren gegroeid, ze hebben nog wat voor haar kunnen bemachtigen; ze is nog een paar op school geweest. De school is echter minder geschikt voor haar. Ze krijgt nu les van de begeleiders in een aantal vakken; ze is erg lief met de kleine kinderen; vooral met een klein jongetje, die haar aan haar broertje doet herinneren; Chaja: Sinterklaas is langs geweest. Ze heeft 12 boekjes en een paar sokken gekregen en met kerst een…; ze zou Eddy graag eens willen zien…

BerthaMetzelaar-de Levie

Bertha
Metzelaar-de Levie