In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Dit verhaal werd opgetekend door conservator Guido Abuys. Meer over de familie Enthoven is te vinden in het boek Kroniek van het geslacht Enthoven (Zutphen 1991).&nbsp;

Het is 23 mei 1945. Henriette Enthoven-van Lier schrijft vanuit Mont Pèlerin in Zwitserland een brief aan haar familie, waarin ze terugkijkt naar het transport van kamp Westerbork naar Theresienstadt en haar aankomst in dit getto.

"Ik werd met enige kennissen in een bananenwagen gestopt..."

Gerdien Verschoor was tussen 2019 en 2022 de directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Dit verhaal publiceerde zij op haar <a href="https://gerdienverschoor.wordpress.com/2019/02/07/het-treinbord/#more-3294">eigen website</a>.

Het moet ergens in de jaren negentig geweest zijn: het was na de Wende en ik werkte bij de Nederlandse Ambassade in Warschau. Alles in Polen veranderde. Als attaché voor pers- en culturele zaken richtte ik me niet alleen op pers en cultuur, maar ook op de historische en maatschappelijke onderwerpen die in die periode actueel waren. Vele musea en historische instituten maakten een transitie door: nu Polen het communisme van zich had afgeschud, konden vele verhalen eindelijk op een andere manier verteld worden.

Het treinbord

Dit verhaal, geschreven door conservator Guido Abuys, werd in 2018 als column gepubliceerd op de website van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.&nbsp;

Een houten beeldje van een jongen van een jaar of twaalf, gekleed in een blouse, korte broek, hoge sokken en wandelschoenen. Op het voetstuk zijn de initialen E.B. ingekrast en is het jaar 1941 duidelijk zichtbaar. Het beeldje zou geschonken zijn aan Jacques Schol, directeur van het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork.&nbsp;

Een jongen vereeuwigd in hout

In juni 2025 verscheen Sprekende stenen. Stolpersteine in Zwolle, een publicatie waarin de verhalen van Joodse inwoners van Zwolle worden belicht. Ook voor het gezin Caneel, dat voor hun deportatie aan de Vispoortenplas 10 woonde, zijn struikelstenen gelegd.&nbsp;

Carolina Caneel-Bamberg, haar man Salomon Caneel en hun zoontje Mozes “Max” Caneel werden begin oktober 1942 vanuit Zwolle naar kamp Westerbork gebracht. Het was in die dagen overvol in het kamp: door de ontruiming van de Joodse werkkampen en de razzia’s waarbij de familieleden van de Joodse dwangarbeiders werden opgehaald, kwamen er zo’n 12.000 personen naar het kamp. In een brief aan vriendin Janny Bosman schrijft Carolina over de chaotische situatie en de onwetendheid over hun verdere lot. Ook vraagt ze om een paar hoge schoenen of laarsjes in maat 26 voor zoontje Max en een stel dekens, want die zijn ze inmiddels kwijtgeraakt.&nbsp;

"Onze Max is een reuzelieve schat..."

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina vind je een overzicht van verhalen over kamp Westerbork. Zo kun je meer te weten komen over personen die in het kamp gevangen zaten of over objecten uit onze collecties. Ook bieden we themaverhalen aan en laten we zien welke locaties in Nederland, direct of indirect, een verbinding hebben met kamp Westerbork. 

Verhalen

Uitgaande transporten kamp Westerbork

Transport 30 maart 1943 - Sobibor

Afbraak kamp Westerbork

Verkoop gebouwen kamp Westerbork

Nieuwe bestemming gebouwen kamp Westerbork

Van: Joodsche vluchtelingenkamp quarantainestation Rotterdam (Beneden Heyplaat) Aan:&nbsp; Plaats: Rotterdam&nbsp; Datum: 1939-11-10&nbsp; Onderwerp: verklaring t.b.v. Geismar, J m.b.t. zijn verdiensten tijdens zijn verblijf in het kamp te Rotterdam.

Van: Joodsche vluchtelingenkamp quarantainestation Rotterdam (Beneden Heyplaat) Aan:&nbsp; Plaats: Rotterdam&nbsp; Datum: 1939-11-10&nbsp; Onderwerp: verklaring t.b.v. Geismar, J m.b.t. zijn verdiensten tijdens zijn verblijf in het kamp te Rotterdam.

Brief over de het verdienstelijk werk dat Josef Geismar in Beneden Heyplaat heeft verricht

Grafiek Grafisch overzicht deportaties Westerbork, kamp Grafisch overzicht van aantallen gedeporteerden naar de diverse kampen tussen 15 juli 1942 en 13 september 1944. Opvallend is dat de ruim 34.000 gedeporteerde kampgevangenen naar Sobibor onder Auschwitz zijn geplaatst. Het lijkt erop te duiden dat de medewerkers van het Statistisch Bureau niets van Sobibor afwisten. Overigens gingen er geen transporten vanuit kamp Westerbork naar Mauthausen.

Grafiek Grafisch overzicht deportaties Westerbork, kamp Grafisch overzicht van aantallen gedeporteerden naar de diverse kampen tussen 15 juli 1942 en 13 september 1944. Opvallend is dat de ruim 34.000 gedeporteerde kampgevangenen naar Sobibor onder Auschwitz zijn geplaatst. Het lijkt erop te duiden dat de medewerkers van het Statistisch Bureau niets van Sobibor afwisten. Overigens gingen er geen transporten vanuit kamp Westerbork naar Mauthausen.

Beeldgrafiek van de uitgaande transporten

Aan de Markt 4 had David Kats bij zijn woning een slagerij. Hij was getrouwd met Rebecca Kropveld en samen hadden ze vier kinderen; Max, Betje, Antonie en Nathan. De kinderen bezochten de openbare lagere school in Beilen. Vader was lid van muziekvereniging Union in Beilen, waar hij trompet speelde. Ook was hij onder andere als kerkbestuurslid actief in de Joodse gemeente. Naast de familie Kats was het café van de familie Padding. Ze hadden goede contacten met elkaar. Op vrijdagavond deed vader Padding altijd het licht aan bij de familie Kats. Ze mochten dit niet zelf doen vanwege de Sabbath. Zoon Bram Padding begreep dat niet echt op jonge leeftijd en vroeg zich wel eens af waarom ze dat niet zelf konden doen. Als dank bakte Rebecca vaak een ‘kippentaartje’ voor de familie Padding; ze gebruikte hierin kippenvet in plaats van boter.&nbsp;

Markt 4, Beilen

De werkverruimingskampen waren in de jaren dertig door de Nederlandse regering gebouwd om werklozen in het kader van de werkverschaffing te huisvesten. Een aantal van deze kampen werd ontruimd om plaats te maken voor door anti-Joodse maatregelen werkloos geworden Joodse mannen.

Joodse werkkampen in Nederland

‘Ik heb bestek uit het Apeldoornsche Bosch. Hebben jullie daar belangstelling voor?’, zo schreef ze mij in een e-mail. Ik belde haar op. Ze kocht regelmatig delen uit vrijgekomen inboedels op, die ze vervolgens in haar huisje vol antiek en curiosa te koop aanbood. ‘Aan dit soort dingen wil ik geen geld verdienen. Meestal geef ik het aan een goed doel. Maar deze bestekdelen, nee, dat is niet zomaar iets.’ Ze zocht een goede bestemming. Of ik even langs wilde komen.

Twee lepels, een vork en een theelepel

<blockquote>‘Mijn liefste Netty, De laatste afscheidskaart ontvang je vanuit de trein. We zitten met ruim 40 mensen + bagage en het is benauwd in veewagen. We zijn vol goeden moed. Tot een spoedig weerziens in ons dierbare Hollandje. Vaarwel en kus, Hertha.’</blockquote>‘Toen ik die kaart had gelezen zei ik tegen mijn moeder : ‘Mam, we zien haar nooit meer terug’, herinnerde Netty Hietkamp-Renès zich. Drie jaar eerder, in 1940, ontmoetten Hertha en Netty elkaar op hun eerste schooldag op de Huishoudschool in Deventer. Ze werden hartsvriendinnen.

Het verhaal van Hertha Aussen

In die context werden ook de nationale paviljoens in Auschwitz opnieuw ingericht in de barakken die daarvoor op het voormalige kampterrein ter beschikking werden gesteld. Een groep Nederlandse deskundigen ontwikkelde een nieuwe tentoonstelling voor het Nederlandse paviljoen, en de bestaande tentoonstelling werd ontmanteld. In die tentoonstelling bevond zich zo’n bijzonder en uniek object, dat de conservatoren van het museum in Auschwitz contact opnamen met de Ambassade. Wat was de veiligste manier om het originele treinbord Westerbork-Auschwitz naar Nederland te transporteren?

We kozen voor een pragmatische oplossing. Een koerier bracht het treinbord naar de Ambassade, wij zouden het verder met de diplomatieke post naar Westerbork laten versturen. En zo gebeurde het dat ik op een dinsdagmiddag een dikke enveloppe van een koerier in ontvangst nam en de inhoud ervan voorzichtig tevoorschijn haalde. Ineens stond ik met het originele treinbord in mijn blote handen. Nog voel ik de randen van het metaal, nog ruik ik de wat roestige geur, nog schrik ik van de minuscule witte verfdeeltjes op mijn vingers. Het was een historische sensatie die ik nooit ben vergeten.

Het treinbord is veilig in Herinneringscentrum Kamp Westerbork aangekomen en wordt daar met zorg omringd. Het is nu op de plek waar het hoort te zijn. Alleen al vanuit kamp Westerbork vertrokken vanaf 15 juli 1942 93 treinen naar onder meer Auschwitz, met 107.000 Joodse landgenoten en Roma en Sinti, van wie 102.000 de deportaties niet overleefden.

Als je het Herinneringscentrum nu bezoekt, kun je het treinbord zelf bekijken. In de tentoonstelling Westerbork-Auschwitz wordt het verhaal van het nazikamp verteld, dat symbool staat voor de vernietiging van de Joden in het door de nazi’s bezette Europa, en zijn overlevenden. Ook worden er persoonlijke verhalen verteld en beelden en foto’s van het kamp getoond: van toen en nu.

Ga kijken. We mogen het nooit vergeten.

Treinbord Westerbork - Auschwitz

Aanmeldingskaart voor gerepatrieerden Van: Boom, Henriëtte Beatrice Plaats: Amsterdam Datum: 1945-07-28

Aanmeldingskaart voor gerepatrieerden Van: Boom, Henriëtte Beatrice Plaats: Amsterdam Datum: 1945-07-28

Aanmeldingskaart van Henriette Boom in Amsterdam

Bord Bord met de tekst: Westerbork-Auschwitz Auschwitz-Westerbork. Zug muss geschlossen nach Westerbork zurück. Westerbork, kamp, 1942-1944 Bord van de trein die van Westerbork naar Auschwitz en retour ging. Zie tevens de foto van een replica (zonder aantasting des tijds). &nbsp;

Bord Bord met de tekst: Westerbork-Auschwitz Auschwitz-Westerbork. Zug muss geschlossen nach Westerbork zurück. Westerbork, kamp, 1942-1944 Bord van de trein die van Westerbork naar Auschwitz en retour ging. Zie tevens de foto van een replica (zonder aantasting des tijds). &nbsp;

Plaatsen in kamp Westerbork

Militair Kamp Westerbork

Over de Joodse werkkampen is weinig bekend in Nederland. Bij de kleine groep van deskundigen zijn er nog veel hiaten in de kennis over het dagelijkse leven, de organisatie en het werk in de afzonderlijke kampen. Ook het precieze aantal kampen staat niet vast. Het Herinneringscentrum Kamp Westerbork startte jaren geleden met de website joodsewerkkampen.nl om de geschiedenis van de werkkampen meer onder de aandacht te brengen. De inhoud van deze website wordt nu overgebracht in onze digitale collectie, zodat de informatie duurzaam en toegankelijk wordt opgeslagen.&nbsp;

Op 7 januari 1942 kreeg de Joodse Raad in Amsterdam van de Duitse bezetter de opdracht om 1402 Joodse werklozen aan te wijzen voor tewerkstelling. Onder druk werd uiteindelijk een groep van 1075 mannen geselecteerd. Op 10 januari verzamelden zich ruim 900 van hen op het Amstelstation, vanwaar zij werden afgevoerd naar werkkampen in de noordelijke provincies. Daar moesten zij voornamelijk ontginningswerk verrichten voor de Nederlandsche Heidemaatschappij (Heidemij).

In de eerste maanden kwam er van werken weinig terecht. De grond was bevroren, waardoor fysieke arbeid nauwelijks mogelijk was, en de verveling nam toe. Om de dagelijkse sleur te doorbreken, probeerden de mannen hun tijd te vullen met kaartspelen, het schrijven van brieven, wandelingen in de omgeving en het ruimen van sneeuw. Het uitblijven van het beloofde verlof drukte echter zwaar op de stemming. Hartog Italiaander schreef op 4 maart 1942 vanuit werkkamp De Beetse: “Verlof is nog niet gegeven, zodat ik nu reeds zes weken van huis ben. Je begrijpt dat de stemming hier steeds meer geprikkeld wordt.”

Na deze eerste groep volgden nog vele Joodse mannen uit alle delen van Nederland. Geen van hen was voorbereid op de omstandigheden in de werkkampen. Het zware werk op het land was voor de meesten onbekend terrein. Vanuit huis werd geprobeerd ondersteuning te bieden in de vorm van kleding, geld en voedsel. Ook uit de directe omgeving kwam soms hulp—soms uit medemenselijkheid, maar vaak ook uit eigenbelang en winstbejag.

Begin 1942 werd door de nazi’s definitief besloten tot deportatie en vernietiging van de Joden. Het gevolg was dat in het voorjaar en de zomer van 1942 de omstandigheden in de meer dan veertig werkkampen sterk veranderden. Het regime werd zwaarder en was vaak op Duitse leest geschoeid. De rantsoenen en de lonen werden minder en verlof en bezoek beperkt. Op de brieven kwam censuur en straffen werden vaker uitgevoerd.

De eerste deportaties in juli 1942 naar kamp Westerbork - en vervolgens naar Oost-Europa - deden onzekerheid en angst bij de Joodse dwangarbeiders toenemen. Sommigen melden zich vrijwillig voor transport naar Westerbork, bang dat ze misschien hun familieleden zouden missen. Anderen namen de benen. De opengevallen plaatsen werden opgevuld met nieuwe arbeidskrachten die vaak nog minder geschikt voor het werk waren.In de nacht van 2 op 3 oktober 1942 werden de meeste werkkampen omsingeld door de Ordnungspolizei. De volgende ochtend werden de Joodse dwangarbeiders onder bewaking van dezelfde politie te voet, per vrachtauto of per trein naar Westerbork gebracht.

Schema en richtlijnen voor praktisch en theoretisch onderwijs in het Centraal Vluchtelingenkamp. De nadruk ligt op landbouw, veeteelt en ontginning.

Schema en richtlijnen voor praktisch en theoretisch onderwijs in het Centraal Vluchtelingenkamp. De nadruk ligt op landbouw, veeteelt en ontginning.

Notitie

Van: Stertzenbach, Werner Aan: Stella Plaats: Westerbork, Kamp Datum: 1942-09-29 Onderwerp: Stella is directrice van een kindertehuis geworden; de communicatie met haar vindt Werner moeilijk; voorbereidingen vinden plaats voor het onderbrengen van 15.000 personen; over wanneer te gaan trouwen, praktische overwegingen, geen huwelijksfeest, huwelijkse voorwaarden; gelukwensen van Werners vrienden vanuit kamp Westerbork; over de hapjes tijdens het feestje in het kamp, mevrouw Mahler heeft haar best gedaan; dank voor het toegestuurde pakket; over de nieuwe barakken, over de huisjes, over de vrijgezellenbarakken, waarvan er nog maar twee zijn. De andere werden een onderdeel van het ziekenhuis, de polikliniek…; &nbsp;over prikkeldraadversperring en een met prikkeldraad omgeven vrouwenkamp en de doorgangsbarakken die niet toegankelijk zijn; wachttorens en de buitenbewaking door Nederlandse Waffen-SS; kampgracht van 5 meter breed en 2 meter diep; als je bijvoorbeeld bij de familie Mahler in de kamer wilt zitten van 2 bij 3 dan is het stampvol met soms 10- tot 14 personen; op de slaapzaal van Werner slapen 40 personen, ‘s avonds is er veel visite om kaart te spelen, te eten, muziek te maken of om ergens te zijn; voetbalwedstrijden en muziek; tussen twee grote barakken speelden op een bank, een accordeonist en een violist en een zanger; Joods-, Jazz- en zigeuner repertoire. Honderden mensen staan in de koele avond om de muzikanten heen, er wordt meegezongen, gefloten en geapplaudisseerd; over hygiënische maatregelen en quarantaine; de aftakking van het spoor naar het kamp zal spoedig klaar zijn; Werner zal voor Stella uitkijken naar Jacob Hijmans en Benjamin Blitz; Werner voltooide de brief op zijn werkplaats. Werner heeft Hijmans gevonden. Hij werkt bij het graven van een grote sloot en is ploegbaas geworden; Benjamin Blitz ligt in het ziekenhuis, waarschijnlijk zal hij aanstaande maandag op transport moeten, zodra zijn twee kinderen uit het ziekenhuis zijn ontslagen; Bets Bino is de 28ste op transport gesteld, met een brancard is zij naar het station van Hooghalen gebracht, twee brieven uit Birkenau van twee mannen die met het eerste transport zijn vetrokken. Ze hopen op een hereniging met hun gezin rond kerst. Het werk is te doen.&nbsp;

Van: Stertzenbach, Werner Aan: Stella Plaats: Westerbork, Kamp Datum: 1942-09-29 Onderwerp: Stella is directrice van een kindertehuis geworden; de communicatie met haar vindt Werner moeilijk; voorbereidingen vinden plaats voor het onderbrengen van 15.000 personen; over wanneer te gaan trouwen, praktische overwegingen, geen huwelijksfeest, huwelijkse voorwaarden; gelukwensen van Werners vrienden vanuit kamp Westerbork; over de hapjes tijdens het feestje in het kamp, mevrouw Mahler heeft haar best gedaan; dank voor het toegestuurde pakket; over de nieuwe barakken, over de huisjes, over de vrijgezellenbarakken, waarvan er nog maar twee zijn. De andere werden een onderdeel van het ziekenhuis, de polikliniek…; &nbsp;over prikkeldraadversperring en een met prikkeldraad omgeven vrouwenkamp en de doorgangsbarakken die niet toegankelijk zijn; wachttorens en de buitenbewaking door Nederlandse Waffen-SS; kampgracht van 5 meter breed en 2 meter diep; als je bijvoorbeeld bij de familie Mahler in de kamer wilt zitten van 2 bij 3 dan is het stampvol met soms 10- tot 14 personen; op de slaapzaal van Werner slapen 40 personen, ‘s avonds is er veel visite om kaart te spelen, te eten, muziek te maken of om ergens te zijn; voetbalwedstrijden en muziek; tussen twee grote barakken speelden op een bank, een accordeonist en een violist en een zanger; Joods-, Jazz- en zigeuner repertoire. Honderden mensen staan in de koele avond om de muzikanten heen, er wordt meegezongen, gefloten en geapplaudisseerd; over hygiënische maatregelen en quarantaine; de aftakking van het spoor naar het kamp zal spoedig klaar zijn; Werner zal voor Stella uitkijken naar Jacob Hijmans en Benjamin Blitz; Werner voltooide de brief op zijn werkplaats. Werner heeft Hijmans gevonden. Hij werkt bij het graven van een grote sloot en is ploegbaas geworden; Benjamin Blitz ligt in het ziekenhuis, waarschijnlijk zal hij aanstaande maandag op transport moeten, zodra zijn twee kinderen uit het ziekenhuis zijn ontslagen; Bets Bino is de 28ste op transport gesteld, met een brancard is zij naar het station van Hooghalen gebracht, twee brieven uit Birkenau van twee mannen die met het eerste transport zijn vetrokken. Ze hopen op een hereniging met hun gezin rond kerst. Het werk is te doen.&nbsp;

EugenHeimlich

Eugen
Heimlich