In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Dit verhaal werd opgetekend door conservator Guido Abuys. Meer over de familie Enthoven is te vinden in het boek Kroniek van het geslacht Enthoven (Zutphen 1991).&nbsp;

Het is 23 mei 1945. Henriette Enthoven-van Lier schrijft vanuit Mont Pèlerin in Zwitserland een brief aan haar familie, waarin ze terugkijkt naar het transport van kamp Westerbork naar Theresienstadt en haar aankomst in dit getto.

"Ik werd met enige kennissen in een bananenwagen gestopt..."

Gerdien Verschoor was tussen 2019 en 2022 de directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Dit verhaal publiceerde zij op haar <a href="https://gerdienverschoor.wordpress.com/2019/02/07/het-treinbord/#more-3294">eigen website</a>.

Het moet ergens in de jaren negentig geweest zijn: het was na de Wende en ik werkte bij de Nederlandse Ambassade in Warschau. Alles in Polen veranderde. Als attaché voor pers- en culturele zaken richtte ik me niet alleen op pers en cultuur, maar ook op de historische en maatschappelijke onderwerpen die in die periode actueel waren. Vele musea en historische instituten maakten een transitie door: nu Polen het communisme van zich had afgeschud, konden vele verhalen eindelijk op een andere manier verteld worden.

Het treinbord

Dit verhaal, geschreven door conservator Guido Abuys, werd in 2018 als column gepubliceerd op de website van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.&nbsp;

Een houten beeldje van een jongen van een jaar of twaalf, gekleed in een blouse, korte broek, hoge sokken en wandelschoenen. Op het voetstuk zijn de initialen E.B. ingekrast en is het jaar 1941 duidelijk zichtbaar. Het beeldje zou geschonken zijn aan Jacques Schol, directeur van het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork.&nbsp;

Een jongen vereeuwigd in hout

In juni 2025 verscheen Sprekende stenen. Stolpersteine in Zwolle, een publicatie waarin de verhalen van Joodse inwoners van Zwolle worden belicht. Ook voor het gezin Caneel, dat voor hun deportatie aan de Vispoortenplas 10 woonde, zijn struikelstenen gelegd.&nbsp;

Carolina Caneel-Bamberg, haar man Salomon Caneel en hun zoontje Mozes “Max” Caneel werden begin oktober 1942 vanuit Zwolle naar kamp Westerbork gebracht. Het was in die dagen overvol in het kamp: door de ontruiming van de Joodse werkkampen en de razzia’s waarbij de familieleden van de Joodse dwangarbeiders werden opgehaald, kwamen er zo’n 12.000 personen naar het kamp. In een brief aan vriendin Janny Bosman schrijft Carolina over de chaotische situatie en de onwetendheid over hun verdere lot. Ook vraagt ze om een paar hoge schoenen of laarsjes in maat 26 voor zoontje Max en een stel dekens, want die zijn ze inmiddels kwijtgeraakt.&nbsp;

"Onze Max is een reuzelieve schat..."

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina vind je een overzicht van verhalen over kamp Westerbork. Zo kun je meer te weten komen over personen die in het kamp gevangen zaten of over objecten uit onze collecties. Ook bieden we themaverhalen aan en laten we zien welke locaties in Nederland, direct of indirect, een verbinding hebben met kamp Westerbork. 

Verhalen

Kampleven Westerbork

Barakleven kamp Westerbork

Uitgaande transporten kamp Westerbork

Transport 19 oktober 1943 - Auschwitz

Verslag/brief over aankomst en verblijf in Auschwitz.&nbsp; Gedateerd juli 1942.&nbsp; De schrijver is onbekend. Op basis van het kampnummer 50826 kan worden vastgesteld dat de schrijver op 21 juli 1942 uit kamp Westerbork werd gedeporteerd. Onderwerp: aankomst op het perron bij Auschwitz, selectie, geen tijd om afscheid te nemen;&nbsp;gaskamers; prikkeldraad, schijnwerpers en wachttorens; 60 mannen zijn geselecteerd van het transport van 1000; uitkleden, kaalknippen en het krijgen van een kampnummer (50826); SS'ers, die slaan; geselecteerd om te werken; streepjespak en klompen; Kapo 's, beschikken over dood en leven; lijken van Russische krijgsgevangenen uit een kuil halen.&nbsp;

Verslag/brief over aankomst en verblijf in Auschwitz.&nbsp; Gedateerd juli 1942.&nbsp; De schrijver is onbekend. Op basis van het kampnummer 50826 kan worden vastgesteld dat de schrijver op 21 juli 1942 uit kamp Westerbork werd gedeporteerd. Onderwerp: aankomst op het perron bij Auschwitz, selectie, geen tijd om afscheid te nemen;&nbsp;gaskamers; prikkeldraad, schijnwerpers en wachttorens; 60 mannen zijn geselecteerd van het transport van 1000; uitkleden, kaalknippen en het krijgen van een kampnummer (50826); SS'ers, die slaan; geselecteerd om te werken; streepjespak en klompen; Kapo 's, beschikken over dood en leven; lijken van Russische krijgsgevangenen uit een kuil halen.&nbsp;

Verslag van een naar Auschwitz gedeporteerde van het transport van 21 juli 1942

Verslag van een jonge vrouw die verschillende kampen overleefd tot aan haar bevrijding. Het relaas is soms zeer gedetailleerd. In Auschwitz/Birkenau wist ze dat er transporten verder Polen ingingen waar de mensen bij aankomst gelijk werden vergast. Datum: 1945

Verslag van een jonge vrouw die verschillende kampen overleefd tot aan haar bevrijding. Het relaas is soms zeer gedetailleerd. In Auschwitz/Birkenau wist ze dat er transporten verder Polen ingingen waar de mensen bij aankomst gelijk werden vergast. Datum: 1945

Verslag van een jonge vrouw over onder andere Auschwitz-Birkenau

De familie Busnac-Frankenhuis bestond uit acht personen. Sara Frankenhuis had uit een eerder huwelijk met Samuel Agsteribbe twee kinderen: Samuel en Elisabeth én ze had nog drie kinderen van een andere vader: Henriette, Adolphina en Francisca. Ook Frans Busnac bezat uit een eerder huwelijk kinderen, maar die woonden niet bij het gezin in Tilburg. In de zomermaanden van 1942 begon de Duitse bezetter met de deportatie van joden. In Tilburg vonden keuringen plaats door artsen waardoor vele joden (voorlopig) aan deportatie ontsnapten. Ook Sara Frankenhuis werd wegens ziekte afgekeurd en mocht op 29 augustus met haar gezin terugkeren naar Tilburg. Maar haar volwassen dochter Elisabeth en zoon Samuel ontliepen verdere deportatie naar het oosten niet, zij kwamen respectievelijk om in Auschwitz (3 september 1942) en Buchenwald (4 april 1945). De huurwoning van het gezin was door de bezetter inmiddels al geïnventariseerd, het formulier vermeldt dat er in de woning geen waardevolle spullen waren aangetroffen. Begin april 1943 kondigde de Duitse bezetter een verblijfsverbod aan voor joden in acht provincies waaronder Noord-Brabant. Sara Frankenhuis en haar kinderen staan vermeld op een lijst van Tilburgse joden die een reisvergunning hadden afgehaald om te vertrekken naar Westerbork. Voor het vertrek moesten zij zich melden op het politiebureau en hun huissleutels inleveren. Op 14 mei 1943 werden Sara en haar kinderen Henriette, Adolphina, Francisca en Robert in Sobibor vergast. Sara was toen hoogzwanger.&nbsp;

1944

Juni 1944

Van: Feldman-Kan, Lotte Ruth Aan: Feldman, T. Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1944-07-30 Onderwerp: wisselende emoties; over Dr. Spanier, zijn reactie op het niet doorgaan van Groningen; moeder heeft een kampbrief geschreven; Dr. de Vries Robles hield haar even aan, straks zal ze hem spreken; over haar eigen gezondheid, Dr. Elzas zal haar controleren; het transport is weer vreselijk, niemand komt vrij; de commandant is slecht geluimd, als de productie van de batterijen niet omhooggaat, dan vertrekt iedereen naar Oranienburg; reorganisatie van het ziekenhuis, ontzettend veel personeel gaat weg en 20 doctoren; mensen; W. en Einhorn gaan naar Theresienstadt, een patiënt is stervende van alle emotie; moeder en schoonmoeder van Süskind gaan ook weg; transport gaat s' ochtends weg, om half zes beginnen; kunnen alleen met kampgeld betalen; ik wilde even dat je me hier drie-hoog zag zitten, tussen mijn dekens, dozen en levensmiddelen; geroezemoes van pakkende en zenuwachtige mensen…; foto van haar man en een hoefijzer boven haar bed; wanneer komt het geluk?; over patiënt Nunez Vas…

Van: Feldman-Kan, Lotte Ruth Aan: Feldman, T. Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1944-07-30 Onderwerp: wisselende emoties; over Dr. Spanier, zijn reactie op het niet doorgaan van Groningen; moeder heeft een kampbrief geschreven; Dr. de Vries Robles hield haar even aan, straks zal ze hem spreken; over haar eigen gezondheid, Dr. Elzas zal haar controleren; het transport is weer vreselijk, niemand komt vrij; de commandant is slecht geluimd, als de productie van de batterijen niet omhooggaat, dan vertrekt iedereen naar Oranienburg; reorganisatie van het ziekenhuis, ontzettend veel personeel gaat weg en 20 doctoren; mensen; W. en Einhorn gaan naar Theresienstadt, een patiënt is stervende van alle emotie; moeder en schoonmoeder van Süskind gaan ook weg; transport gaat s' ochtends weg, om half zes beginnen; kunnen alleen met kampgeld betalen; ik wilde even dat je me hier drie-hoog zag zitten, tussen mijn dekens, dozen en levensmiddelen; geroezemoes van pakkende en zenuwachtige mensen…; foto van haar man en een hoefijzer boven haar bed; wanneer komt het geluk?; over patiënt Nunez Vas…

DaatjeBeem

Daatje
Beem