In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Het treinbord

Markt 4, Beilen

Het verhaal van Menachem Asscher

Een jongen vereeuwigd in hout

Testverhaal

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina ontdek je uiteenlopende verhalen over Kamp Westerbork: persoonlijke portretten van betrokkenen, gemeenteverhalen die laten zien hoe lokale gemeenschappen verbonden zijn met het kamp, themaverhalen die context en verdieping bieden, en objectverhalen waarin voorwerpen het verleden tastbaar maken.

Verhalen

Van: Directeur Generaal Bijzondere Rechtspleging Aan: Directeur Generaal van de Landbouw Plaats: Den Haag Datum: 1948-07-07 Onderwerp: Onderwerp: Doorgaande weg/centrale weg van het kamp was in de periode van het Vluchtelingenkamp open gesteld. In de periode van het doorgangskamp en Interneringskamp is de weg gesloten. Om onder andere de afvoer van hout mogelijk te houden is een route om de Noord gemaakt. Deze is slechts voor een deel verhard. Behoefte bij Staatsbosbeheer aan verharding van het gehele tracé in verband met zwaar vrachtverkeer; kostenraming doortrekken verharde weg route Noord; voorstel om vrachtchauffeurs zich te laten melden bij de wacht voor het verkrijgen van een bewijs om de centrale weg door het kamp te mogen gebruiken, de terugweg is vergelijkbaar.

Van: Directeur Generaal Bijzondere Rechtspleging Aan: Directeur Generaal van de Landbouw Plaats: Den Haag Datum: 1948-07-07 Onderwerp: Onderwerp: Doorgaande weg/centrale weg van het kamp was in de periode van het Vluchtelingenkamp open gesteld. In de periode van het doorgangskamp en Interneringskamp is de weg gesloten. Om onder andere de afvoer van hout mogelijk te houden is een route om de Noord gemaakt. Deze is slechts voor een deel verhard. Behoefte bij Staatsbosbeheer aan verharding van het gehele tracé in verband met zwaar vrachtverkeer; kostenraming doortrekken verharde weg route Noord; voorstel om vrachtchauffeurs zich te laten melden bij de wacht voor het verkrijgen van een bewijs om de centrale weg door het kamp te mogen gebruiken, de terugweg is vergelijkbaar.

Brief van DGBR aan de Directeur-Generaal van Landbouw

Van: Enthoven-van Lier; H.S.C.C. Aan: Enthoven-Croll, J. Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-06-14/18 Onderwerp: het is Pinksterdag en eerder winter dan zomer; ze zit met al haar wintergoed, jasje en mantel in de barak; ontvangen van pakketjes mensen helpen elkaar; zij die niets krijgen kunnen bij de Fürsorge terecht, ook voor kleren; zelf heeft ze twee handdoeken aangevraagd; die van haar zijn verloren geraakt; het wassen van de was is een groot probleem; ze is verkouden en gebruikt 6 zakdoeken op een dag; handwasje met wat toiletzeep of shampoo het drogen ervan aan een touwtje bij haar bed; het water is geel tot bruin; een aantal zakdoeken zijn al verkleurd, het water smaakt vreselijk naar ijzer, ze drinkt het nooit; ‘ s morgens koffie, die ze in haar thermosfles bewaard en ’s avonds surrogaat thee, die ze ook bewaard, op deze manier krijgt ze haar vocht naar binnen; er zijn ontzettend veel zieken; je kan ‘s nachts niet slapen van al het gehoest, ze moet zelf ook hoesten en snuiten; alle gedoopte Joden bij elkaar in een barak, ze mogen tot tien uur buiten zijn; vorige zondag in de registratiezaal een preek gehad van dominee Slotemaker de Bruine. Het was stampvol tijdens de dienst, het was gek ineens een Ariër te zien; ’s middags weer een dienst van hun eigen voorganger; gisteren een dienst in hun eigen barak, de dominee boven op een bed, de toehoorders zaten op de banken of de bedden, er gaat daardoor een hoop sfeer verloren; dinsdag en vrijdagavond volt ze Bijbellezingen in de barak van de Joodse school; zuster Content ontmoet, die vorige week was gekomen; ze verbleef eerst drie maanden elders (Vught); ze komt telkens bijpraten; Paul ligt in het ziekenhuis, met Liesbeth geen contact, ze spreekt geen Hollands meer; de gemengd gehuwden mogen vrijdag naar huis; mensen boven de 65 jaar mogen in het kamp doen wat ze willen; Henriette heeft 1 uur dienst in de wasruimte; Westerbork ligt dicht bij Assen, eigen kamp en hei, van de omgeving zien de gevangenen alleen de onmetelijk hei; op een regenachtige dag doet Henriette de was, door de barak lopen, praten met deze en gene, eten en rusten; over de stapelbedden, driehoog en twee naast elkaar; ze ligt zelf in het beneden bed; armlengte er boven het midden bed; je moet er inschuiven, je kan je niet oprichten; ze heeft steeds het idee in een kist te liggen; het opmaken is niet gemakkelijk en als 's nachts zich iemand omdraait dan schudt de hele stellage; het is 17 juni, Henriette is 68 jaar oud geworden, een rare verjaardag, nooit had ze gedacht deze dag zou eenzaam door te zullen brengen, niemand weet het. Ze heeft expres haar rugzak zodat, niemand het kan lezen; familieleden die het weten zwijgen erover (op haar verzoek), andere zijn het vergeten; over regelementen van de pakketpost; vis de post uiteindelijk allemaal felicitaties; over bezoeken en het afleggen van bezoeken; de brief moet weg, het is zo druk aan de tafel dat ze er haar gedachten niet bij kan houden…

Van: Enthoven-van Lier; H.S.C.C. Aan: Enthoven-Croll, J. Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-06-14/18 Onderwerp: het is Pinksterdag en eerder winter dan zomer; ze zit met al haar wintergoed, jasje en mantel in de barak; ontvangen van pakketjes mensen helpen elkaar; zij die niets krijgen kunnen bij de Fürsorge terecht, ook voor kleren; zelf heeft ze twee handdoeken aangevraagd; die van haar zijn verloren geraakt; het wassen van de was is een groot probleem; ze is verkouden en gebruikt 6 zakdoeken op een dag; handwasje met wat toiletzeep of shampoo het drogen ervan aan een touwtje bij haar bed; het water is geel tot bruin; een aantal zakdoeken zijn al verkleurd, het water smaakt vreselijk naar ijzer, ze drinkt het nooit; ‘ s morgens koffie, die ze in haar thermosfles bewaard en ’s avonds surrogaat thee, die ze ook bewaard, op deze manier krijgt ze haar vocht naar binnen; er zijn ontzettend veel zieken; je kan ‘s nachts niet slapen van al het gehoest, ze moet zelf ook hoesten en snuiten; alle gedoopte Joden bij elkaar in een barak, ze mogen tot tien uur buiten zijn; vorige zondag in de registratiezaal een preek gehad van dominee Slotemaker de Bruine. Het was stampvol tijdens de dienst, het was gek ineens een Ariër te zien; ’s middags weer een dienst van hun eigen voorganger; gisteren een dienst in hun eigen barak, de dominee boven op een bed, de toehoorders zaten op de banken of de bedden, er gaat daardoor een hoop sfeer verloren; dinsdag en vrijdagavond volt ze Bijbellezingen in de barak van de Joodse school; zuster Content ontmoet, die vorige week was gekomen; ze verbleef eerst drie maanden elders (Vught); ze komt telkens bijpraten; Paul ligt in het ziekenhuis, met Liesbeth geen contact, ze spreekt geen Hollands meer; de gemengd gehuwden mogen vrijdag naar huis; mensen boven de 65 jaar mogen in het kamp doen wat ze willen; Henriette heeft 1 uur dienst in de wasruimte; Westerbork ligt dicht bij Assen, eigen kamp en hei, van de omgeving zien de gevangenen alleen de onmetelijk hei; op een regenachtige dag doet Henriette de was, door de barak lopen, praten met deze en gene, eten en rusten; over de stapelbedden, driehoog en twee naast elkaar; ze ligt zelf in het beneden bed; armlengte er boven het midden bed; je moet er inschuiven, je kan je niet oprichten; ze heeft steeds het idee in een kist te liggen; het opmaken is niet gemakkelijk en als 's nachts zich iemand omdraait dan schudt de hele stellage; het is 17 juni, Henriette is 68 jaar oud geworden, een rare verjaardag, nooit had ze gedacht deze dag zou eenzaam door te zullen brengen, niemand weet het. Ze heeft expres haar rugzak zodat, niemand het kan lezen; familieleden die het weten zwijgen erover (op haar verzoek), andere zijn het vergeten; over regelementen van de pakketpost; vis de post uiteindelijk allemaal felicitaties; over bezoeken en het afleggen van bezoeken; de brief moet weg, het is zo druk aan de tafel dat ze er haar gedachten niet bij kan houden…

Brief van Henriette Enthoven-van Lier aan lieve allemaal vanuit kamp Westerbork

Van:&nbsp;Abt. Bev. B. St. Aan: Büro Dr. Wachtel Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-04-30 Onderwerp: in het kamp overleden personen in de periode januari/april 1943.

Van:&nbsp;Abt. Bev. B. St. Aan: Büro Dr. Wachtel Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-04-30 Onderwerp: in het kamp overleden personen in de periode januari/april 1943.

Henride Vries

Henri
de Vries