In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Margaretha Bamberger-Prins werd geboren op 10-9-1920 in Hoorn en verhuisde met ouders en broertje Maurits naar de Dijkstraat 6 in Arnhem. Zij trouwde in Arnhem op 4-8-1942 met Josef Bamberger ( geb.24-8-1917 in Frankfurt). Zij vertrokken een paar dagen later naar Amsterdam om te gaan wonen in de Christiaan de Wetstraat 2-1 hoog. In Amsterdam werd op 12 augustus 1943 hun dochtertje Esther geboren. Het babytje is al op 29 september 1943 in Westerbork ingeschreven, afgereisd vanaf het Afrikaanderplein in Amsterdam. Esther heeft de oorlog overleefd en woont in Londen, nu mevr. March-Bamberger. Margaretha werd met haar man Josef in Den Haag gearresteerd op 12 januari 1944 door de SS en naar Westerbork overgebracht. Waar zij ondertussen verbleven is onbekend. Op 1-2-1944 werden zij naar Bergen-Belsen overgebracht. Margaretha was passagier in de trein "Het verloren Transport"(23 april 1945) en overleed in Tröbitz. Daar is zij begraven. https://www.joodsmonument.nl/nl/page/572867/margaretha-bamberger-prins Verhaal van Anneke van Zinderen Bakker

<p>Jekuthiël (Tilly) Auerbach kreeg een traditionele joodse opleiding en studeerde naast zijn middelbare schoolstudie ook in de Bijbel en de Talmoed onder leiding van leraren en privéleraren. Na de invasie van Nederland wist hij zijn &nbsp;toelatingsexamens cum laude af te leggen. Hij wilde vluchten en ging met zijn twee zussen naar het zuiden, met het plan om via Frankrijk naar Spanje te gaan. Maar ze werden opgepakt en eind augustus 1942 op transport gesteld naar Auschwitz. Tilly wist te overleven, zijn twee zussen werden in Auschwitz vermoord. In 1945 werd hij overgebracht naar Bergen-Belsen, waar hij zijn ouders ontmoette, die begin 1944 vanuit kamp Westerbork naar dit kamp waren gedeporteerd.&nbsp;<br>Tilly was van plan zijn studie voort te zetten, maar door gebrek aan middelen werkte hij eerst op verschillende plaatsen als bouwvakker. Pas toen hij financiële steun kreeg van zijn vader in Nederland ging hij naar Jeruzalem, waar hij economie studeerde aan de Hebreeuwse Universiteit. Van tijd tot tijd publiceerde hij artikelen in de Joods-Nederlandse media. Yekutiel sloot zich aan bij de gelederen van de "Haganah" en na zijn dienstneming in het leger werd hij een militaire officier en diende hij in de Jeruzalembrigade. Op 4.3.1948 werd zijn divisie op de terugweg naar Atret werden ze aangevallen door een &nbsp;menigte die hen omsingelde en de meeste soldaten &nbsp;doodde. Hij is begraven op de militaire begraafplaats op de berg Herzl in Jeruzalem.</p>

JekuthiëlAuerbach (Tilly)

Jekuthiël
Auerbach (Tilly)