In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Toen de nazi’s begin 1942 tot systematische uitroeiing van de Joden overgingen, had dat gevolgen voor het kamp. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste ‘foute’ personen het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.   

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De politionele acties in het voormalige Nederlands-Indië waren in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Het treinbord

Markt 4, Beilen

Het verhaal van Menachem Asscher

Een jongen vereeuwigd in hout

Testverhaal

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina ontdek je uiteenlopende verhalen over Kamp Westerbork: persoonlijke portretten van betrokkenen, gemeenteverhalen die laten zien hoe lokale gemeenschappen verbonden zijn met het kamp, themaverhalen die context en verdieping bieden, en objectverhalen waarin voorwerpen het verleden tastbaar maken.

Verhalen

Walter Dreyfuss kwam als vluchteling naar Nederland, waar hij verbleef in kindertehuizen voor vluchtelingen uit Duitsland, en later in het kamp "Jeugd Aliyah" in Loosdrecht. In augustus 1942 ontving hij een oproep om zich te melden voor ‘tewerkstelling’ in Polen, maar hij dook onder tot september 1943. Walter besloot te proberen om naar Palestina te vluchten. Met valse papieren wist hij door Frankrijk te reizen en van daaruit de grens over naar Spanje over te steken. In november 1944 voer hij met het schip "Gina" naar Palestina, waar hij zich aansloot bij de groep "HaGrein" die naar de nederzetting Gilead in de Jizreëlvallei ging. Tijdens nachttraining als onderdeel van de "Hagana", werd hij gebeten door een giftige slang en stierf. Hij werd begraven op de begraafplaats van kibboets Dalia.&nbsp;

Sonder-Ausweis van Gelderen, Jetty, 13-1-28, B5 ist berechtigt das Lager Westerbork zu verlassen, um in: allen Betrieben Arbeiten zu verrichten (DB 2).&nbsp;Gültig bis: nur in O.D. Begleitung.

Sonder-Ausweis van Gelderen, Jetty, 13-1-28, B5 ist berechtigt das Lager Westerbork zu verlassen, um in: allen Betrieben Arbeiten zu verrichten (DB 2).&nbsp;Gültig bis: nur in O.D. Begleitung.

Sonderausweis van Jetty van Gelderen

Bewijs van crematie Datum: 21-05-1943 Nr. 282 De Ambtenaar van den Burgerlijken Stand in het Lager Westerbork verklaart, er van kennis te hebben genomen, dat het lijk van: Van Gelderen, Mozes geb. 22-10-62 overleden te Westerbork op 12-05-1943 op: 14-05-1943 is gecremeerd.

Bewijs van crematie Datum: 21-05-1943 Nr. 282 De Ambtenaar van den Burgerlijken Stand in het Lager Westerbork verklaart, er van kennis te hebben genomen, dat het lijk van: Van Gelderen, Mozes geb. 22-10-62 overleden te Westerbork op 12-05-1943 op: 14-05-1943 is gecremeerd.

Bewijs van crematie in kamp Westerbork betreffende Mozes van Gelderen

These are the things you will (and will not) find on this website

About this website

Briefkaart Van: Gelderen, van, R. Aan: Houten, van, K. en familie Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-05-03 Onderwerp: omstandigheden, we hebben nog niets van jullie gehoord.

Briefkaart Van: Gelderen, van, R. Aan: Houten, van, K. en familie Plaats: Westerbork, kamp Datum: 1943-05-03 Onderwerp: omstandigheden, we hebben nog niets van jullie gehoord.

Briefkaart van R. van Gelderen aan K. van Houten vanuit kamp Westerbork

Maurice werd als baby door bekenden in huis genomen, toen zijn ouders naar Westerbork werden overgebracht. Dat moet dus in de periode november 1942 - april 1943 zijn geweest. De onderduikvader zei altijd dat de moeder van Maurice heimwee naar haar baby had en daarom aan de kampleiding had doorgegeven waar Maurice was. Vandaar dat hij zou zijn opgehaald. Ze wilde haar kind terughebben. De onderduikvader vertelde later aan zijn eigen zoon, dat hij haar dat absoluut niet kwalijk nam, hij begreep dat het voor een moeder niet te verdragen was haar kind te moeten afstaan. Maar die verklaring bleek niet te kloppen, bleek uit onderzoek van de zoon. Want nadat moeder Ruth vermoord was ( nog geen vijf maanden na de geboorte van Maurice) is de jongen nog bijna een half jaar bij de onderduikvader en zijn toenmalige vrouw geweest. De zuster van de onderduikvader vertelde het eigenlijke verhaal: de toenmalige vrouw van de onderduikvader heeft Maurice naar het politiebureau aan het Martinikerkhof heeft gebracht. Daar stond een bus klaar om bewoners van Beth Zekenim, het oudeliedenhuis aan Schoolholm, naar Westerbork te transporteren. Aan een van de mensen in de bus heeft ze Maurice meegegeven (met een flesje melk voor onderweg). Deze heeft zich over hem ontfermd en meegenomen naar kamp Westerbork.

HendrikaPardovitch-Gompers

Hendrika
Pardovitch-Gompers