In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork vertellen we de verhalen van meer dan honderdduizend Joden en Sinti en Roma die vanuit Nederland naar vernietigings- en concentratiekampen werden gedeporteerd. Ook de naoorlogse functies van de historische plek komen aan bod.

Kamp Westerbork bestaat sinds 1939 en heeft door de jaren heen verschillende functies gehad. Ontdek hieronder welke dit waren.

Vanaf 1942 begonnen de nazi’s met de deportaties van voornamelijk Joden uit heel Europa naar vernietigingskampen in het Oosten. Dit had gevolgen voor kamp Westerbork. Het werd uitgebreid met een groot aantal barakken en kleinere gebouwen. Op 1 juli werd het kamp aangewezen als Polizeiliches Judendurchgangslager. Er werden prikkeldraadomheiningen en zeven wachttorens geplaatst. 

Door&shy;gangs&shy;kamp

Doorgangskamp

Toen vanaf 1938 de situatie voor Joden in Duitsland steeds gevaarlijker werd, vluchtten velen van hen naar Nederland. Om deze stroom mensen te reguleren, besloot de regering een centraal vluchtelingenkamp op te richten. Een stuk braakliggend terrein aan de rand van Westerbork bleek een geschikte locatie.  In augustus 1939 werd begonnen met de bouw van de barakken, in oktober van datzelfde jaar kwamen de eerste bewoners aan. 

Vluch&shy;te&shy;lin&shy;gen&shy;kamp

Vluchtelingenkamp

Tussen 24 april 1945 en 1 december 1948 was kamp Westerbork een interneringskamp voor NSB’ers, SS’ers en andere personen, die van samenwerking met de nazi’s werden verdacht. Op het moment dat de eerste geïnterneerden het kamp betraden, werd Westerbork nog door ongeveer 850 bevrijde Joden bewoond.  

In&shy;ter&shy;ne&shy;rings&shy;kamp

Interneringskamp

In 1949 nam het Ministerie van Oorlog kamp Westerbork tijdelijk over. De dekolonisatieoorlog in het voormalige Nederlands-Indië was in volle gang, met als gevolg een groot gebrek aan militaire kampementen in Nederland. Westerbork werd een opleidingskamp voor soldaten, die onder meer naar Nederlands-Indië zouden vertrekken.  

Mi&shy;li&shy;tair kamp

Militair kamp

De meeste Indische Nederlanders hadden de oorlog in Japanse interneringskampen doorgebracht.  Velen van hen voelden zich na de bevrijding niet meer veilig en besloten noodgedwongen naar Nederland te vertrekken. Als opvanglocaties werd gekozen voor een aantal kampen die in de oorlog door de nazi’s waren gebruikt, zoals kamp Westerbork. De locaties werden anders genoemd: voortaan waren het ‘woonoorden’ en ‘opvangcentra’. Westerbork werd ‘De Schattenberg’ genoemd.   

Re&shy;pa&shy;tri&shy;ë&shy;rings&shy;kamp

Repatriëringskamp

Vanaf 1951 werd het voormalige kamp een woonoord voor enkele duizenden Molukkers. KNIL-militairen en hun gezinnen zouden hier tijdelijk gehuisvest worden, omdat de situatie voor hen door de onafhankelijkheidsstrijd op de Molukken gevaarlijk werd. De laatste bewoners vertrokken uiteindelijk in 1971.   

Schat&shy;ten&shy;berg

Schattenberg

Hoe ervaar je iets dat niet meer bestaat? Het terrein van het voormalige kamp Westerbork heeft sinds het begin van de jaren zeventig verschillende aanpassingen ondergaan om de historische plek herkenbaarder te maken. In 1983 opende koningin Beatrix officieel het Herinneringscentrum.   

Plek van her&shy;in&shy;ne&shy;ring

Plek van herinnering

Het kamp door de jaren heen

Dit verhaal werd opgetekend door conservator Guido Abuys. Meer over de familie Enthoven is te vinden in het boek Kroniek van het geslacht Enthoven (Zutphen 1991).&nbsp;

Het is 23 mei 1945. Henriette Enthoven-van Lier schrijft vanuit Mont Pèlerin in Zwitserland een brief aan haar familie, waarin ze terugkijkt naar het transport van kamp Westerbork naar Theresienstadt en haar aankomst in dit getto.

"Ik werd met enige kennissen in een bananenwagen gestopt..."

Gerdien Verschoor was tussen 2019 en 2022 de directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Dit verhaal publiceerde zij op haar <a href="https://gerdienverschoor.wordpress.com/2019/02/07/het-treinbord/#more-3294">eigen website</a>.

Het moet ergens in de jaren negentig geweest zijn: het was na de Wende en ik werkte bij de Nederlandse Ambassade in Warschau. Alles in Polen veranderde. Als attaché voor pers- en culturele zaken richtte ik me niet alleen op pers en cultuur, maar ook op de historische en maatschappelijke onderwerpen die in die periode actueel waren. Vele musea en historische instituten maakten een transitie door: nu Polen het communisme van zich had afgeschud, konden vele verhalen eindelijk op een andere manier verteld worden.

Het treinbord

Dit verhaal, geschreven door conservator Guido Abuys, werd in 2018 als column gepubliceerd op de website van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.&nbsp;

Een houten beeldje van een jongen van een jaar of twaalf, gekleed in een blouse, korte broek, hoge sokken en wandelschoenen. Op het voetstuk zijn de initialen E.B. ingekrast en is het jaar 1941 duidelijk zichtbaar. Het beeldje zou geschonken zijn aan Jacques Schol, directeur van het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork.&nbsp;

Een jongen vereeuwigd in hout

In juni 2025 verscheen Sprekende stenen. Stolpersteine in Zwolle, een publicatie waarin de verhalen van Joodse inwoners van Zwolle worden belicht. Ook voor het gezin Caneel, dat voor hun deportatie aan de Vispoortenplas 10 woonde, zijn struikelstenen gelegd.&nbsp;

Carolina Caneel-Bamberg, haar man Salomon Caneel en hun zoontje Mozes “Max” Caneel werden begin oktober 1942 vanuit Zwolle naar kamp Westerbork gebracht. Het was in die dagen overvol in het kamp: door de ontruiming van de Joodse werkkampen en de razzia’s waarbij de familieleden van de Joodse dwangarbeiders werden opgehaald, kwamen er zo’n 12.000 personen naar het kamp. In een brief aan vriendin Janny Bosman schrijft Carolina over de chaotische situatie en de onwetendheid over hun verdere lot. Ook vraagt ze om een paar hoge schoenen of laarsjes in maat 26 voor zoontje Max en een stel dekens, want die zijn ze inmiddels kwijtgeraakt.&nbsp;

"Onze Max is een reuzelieve schat..."

Onze collecties in beeld

Westerbork Digitaal

We zijn druk bezig met het toevoegen en aanvullen van informatie op deze website. We voegen dagelijks nieuwe collectiestukken toe en vullen persoonsgegevens aan, dus kom zeker nog eens terug!

Platform in ontwikkeling

Op deze pagina vind je een overzicht van verhalen over kamp Westerbork. Zo kun je meer te weten komen over personen die in het kamp gevangen zaten of over objecten uit onze collecties. Ook bieden we themaverhalen aan en laten we zien welke locaties in Nederland, direct of indirect, een verbinding hebben met kamp Westerbork. 

Verhalen

Enkele mededelingen betreffende transporttreinen vanuit Westerbork naar Duitsland Onderwerp: Verslag van J. Verstappen, hij was als rangeerder bij het rangeerterrein Onnen-Haren getuige van uit Westerbork vertrokken transporten en getuige over samenstelling van treinen vanaf dit terrein naar Westerbork. Er werd altijd gesproken over ‘Jodentreinen’, die reisden op een gezelschapsbiljet. Verstappen zag hoe brieven, briefkaarten en papiertjes uit de trein werden gegooid en opgeraapt, ook door hem zelf. Als machinist was Verstappen betrokken bij voedseltransporten naar Westerbork. Joodse rangeerders zorgden voor het rangeren bij Hooghalen. Een sleutel voor de wissel lag op het station van Hooghalen, iets verderop. In kamp Westerbork heeft Verstappen onder andere een gesprek gehad met een marechaussee over de rol van de marechaussee. Daarnaast geeft hij in zijn verslag een uitvoerige beschrijving van hoe de treinen naar Westerbork gingen en hoe de treinen Westerbork verlieten en de route tot aan Nieuwschans volgden. Bij de grens werd het Nederlands personeel gewisseld voor Duits personeel. Soms slaagde een kampgevangene erin uit de trein te vluchten.&nbsp;

Enkele mededelingen betreffende transporttreinen vanuit Westerbork naar Duitsland Onderwerp: Verslag van J. Verstappen, hij was als rangeerder bij het rangeerterrein Onnen-Haren getuige van uit Westerbork vertrokken transporten en getuige over samenstelling van treinen vanaf dit terrein naar Westerbork. Er werd altijd gesproken over ‘Jodentreinen’, die reisden op een gezelschapsbiljet. Verstappen zag hoe brieven, briefkaarten en papiertjes uit de trein werden gegooid en opgeraapt, ook door hem zelf. Als machinist was Verstappen betrokken bij voedseltransporten naar Westerbork. Joodse rangeerders zorgden voor het rangeren bij Hooghalen. Een sleutel voor de wissel lag op het station van Hooghalen, iets verderop. In kamp Westerbork heeft Verstappen onder andere een gesprek gehad met een marechaussee over de rol van de marechaussee. Daarnaast geeft hij in zijn verslag een uitvoerige beschrijving van hoe de treinen naar Westerbork gingen en hoe de treinen Westerbork verlieten en de route tot aan Nieuwschans volgden. Bij de grens werd het Nederlands personeel gewisseld voor Duits personeel. Soms slaagde een kampgevangene erin uit de trein te vluchten.&nbsp;

Verslag van J. Verstappen als rangeerder en treinmachinist

Van: van Dam, A. Aan: het Rijksbureau voor de Distributie &nbsp;van textielproducten door den handel Plaats: Farmsum Datum: 1941-11-04 Onderwerp: vraag of hij nog reparatiewerk mag verrichten na het gedwongen moeten sluiten van zijn winkel.

Van: van Dam, A. Aan: het Rijksbureau voor de Distributie &nbsp;van textielproducten door den handel Plaats: Farmsum Datum: 1941-11-04 Onderwerp: vraag of hij nog reparatiewerk mag verrichten na het gedwongen moeten sluiten van zijn winkel.

Brief van Aron van Dam met de vraag of het hem is toegestaan nog reparatiewerk te verrichten

Politie-complex (barak 51) Vluchtelingenkamp&nbsp; Schaal: 1:100 Opmerking: later zal deze barak eer nog een hele vleugel met cellen erbij krijgen.

Politie-complex (barak 51) Vluchtelingenkamp&nbsp; Schaal: 1:100 Opmerking: later zal deze barak eer nog een hele vleugel met cellen erbij krijgen.

Bouwtekening van de gevangenis in het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork

Plaatsen in kamp Westerbork

Wasserij kamp Westerbork

Van: Chaja (Waterman) Aan: lieve allemaal&nbsp; Plaats: Friesland, (Midlum) Datum: 1943-11-04 Onderwerp: beschrijving van situatie op de boerderij waar afzender is ondergedoken, na haar vrijlating uit kamp Westerbork. Ze schrijft over de eenvoudige leefomstandigheden op een plek ver weg van de bewoonde wereld, over het geloof en het eten van varkensvlees en over wat ze allemaal leert.

Van: Chaja (Waterman) Aan: lieve allemaal&nbsp; Plaats: Friesland, (Midlum) Datum: 1943-11-04 Onderwerp: beschrijving van situatie op de boerderij waar afzender is ondergedoken, na haar vrijlating uit kamp Westerbork. Ze schrijft over de eenvoudige leefomstandigheden op een plek ver weg van de bewoonde wereld, over het geloof en het eten van varkensvlees en over wat ze allemaal leert.

Brief van Chaja Waterman aan lieve allemaal vanuit haar onderduikplek in Friesland

Van: Stertzenbach, Werner Aan: Stella Plaats: Westerbork, Kamp Datum: 1943-06-02 Onderwerp: ouders van Stella zijn uit kamp Westerbork vertrokken (1 juni). Werner kon ze nog tot in de wagon brengen. Het was een transport van 3000 personen. Ze hebben bijna al hun bagage, hoewel dat niet veel was, kunnen meenemen; Samuel heeft nog een heleboel telegrammen gestuurd; met de Engelse papieren had iets eerder gedaan moeten worden. Echter door haar huwelijk met Levie zou de mogelijkheid van vrijstelling zijn vervallen; over Stella en keuzes van blijven of naar Westerbork gaan, de dobbelstenen zijn gegooid; een pakje van Samuel voor zijn ouders kwam te laat, wel hebben ze alle noodzakelijke levensmiddelen kunnen meenemen; zwangere vrouwen op transport, baby's; oude en zieke mensen; door de angst om we te moeten men proberen de blijvers van alles om anderen te laten gaan; ieder mens wordt tot een egoïstisch beest gemaakt, het getal moet geleverd worden, ook als er geen ‘materiaal’ uit binnenkomende transporten meer is.

Van: Stertzenbach, Werner Aan: Stella Plaats: Westerbork, Kamp Datum: 1943-06-02 Onderwerp: ouders van Stella zijn uit kamp Westerbork vertrokken (1 juni). Werner kon ze nog tot in de wagon brengen. Het was een transport van 3000 personen. Ze hebben bijna al hun bagage, hoewel dat niet veel was, kunnen meenemen; Samuel heeft nog een heleboel telegrammen gestuurd; met de Engelse papieren had iets eerder gedaan moeten worden. Echter door haar huwelijk met Levie zou de mogelijkheid van vrijstelling zijn vervallen; over Stella en keuzes van blijven of naar Westerbork gaan, de dobbelstenen zijn gegooid; een pakje van Samuel voor zijn ouders kwam te laat, wel hebben ze alle noodzakelijke levensmiddelen kunnen meenemen; zwangere vrouwen op transport, baby's; oude en zieke mensen; door de angst om we te moeten men proberen de blijvers van alles om anderen te laten gaan; ieder mens wordt tot een egoïstisch beest gemaakt, het getal moet geleverd worden, ook als er geen ‘materiaal’ uit binnenkomende transporten meer is.

Brief van Werner Stertzenbach aan Stella Pach vanuit kamp Westerbork

Bewijs van crematie Datum: 10-07-1943 Nr. 409 De Ambtenaar van den Burgerlijken Stand in het Lager Westerbork verklaart, er van kennis te hebben genomen, dat het lijk van: Lopes Cardozo, Abraham geb. 28-11-06 overleden te Westerbork op 01-07-1943 op 07-07-1943 is gecremeerd.

Bewijs van crematie Datum: 10-07-1943 Nr. 409 De Ambtenaar van den Burgerlijken Stand in het Lager Westerbork verklaart, er van kennis te hebben genomen, dat het lijk van: Lopes Cardozo, Abraham geb. 28-11-06 overleden te Westerbork op 01-07-1943 op 07-07-1943 is gecremeerd.

Bewijs van crematie in kamp Westerbork betreffende Abraham Lopes Cardozo

Bonkaart uit kamp Westerbork&nbsp; Van: Kroonenberg, Johanna&nbsp; Met stempel lager Westerbork.

Bonkaart uit kamp Westerbork&nbsp; Van: Kroonenberg, Johanna&nbsp; Met stempel lager Westerbork.

Bonkaart van Johanna Kroonenberg in kamp Westerbork

Mailwisseling met Theo de Korte, secretaris Stichting Apeldoornsche Bosch begin 2021: 12-01-2021 Dag Theo, Op basis van het feit dat Katharina Zwart op 23/1/1943 vanaf Westerbork werd gedeporteerd, concludeer ik dat ze waarschijnlijk met de trein van 22 januari van Apeldoorn naar Westerbork is gegaan. In die trein zaten geen patiënten, alleen personeelsleden (Ik weet niet of de 22-1-1943 rechtsboven de datum van registratie in Westerbork is). In het Stadsarchief Amsterdam zie ik haar in de cartotheek met personeelskaarten ook niet terug. Ik kan eventueel op zoek gaan naar een persoonskaart (vervanging van het Bevolkingsregister vanaf 1940), maar verwacht daar niet te veel van. Door de lockdown kom ik nauwelijks in Apeldoorn deze weken, maar ik zal een collega vragen om eens te kijken. Hartelijke groeten, Stefan Rutten Archivaris 18-01-2021 Ik heb Katharina Zwart in de persoonskaarten niet terug kunnen vinden. In de gemeentelijke personenregistratie van Apeldoorn is zij dus niet te traceren. Stefan Rutten Archivaris

CatharinaZwart

Catharina
Zwart