Ziekenhuisbarakken
Bij de bouw van het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork in 1939 werd rekening gehouden met de opvang van zieken middels een buiten het kamp gelegen ziekenbarak. Na de overgang naar het Durchgangslager in juli 1942 verhuisde het ziekenhuis van Westerbork naar de zuidkant van het kamp. Het ziekenhuis werd hierna uitgebreid tot 1.725 bedden die waren verdeeld over meerdere barakken en omvatte onder meer een polikliniek, een laboratorium, een orthopedische dienst, een apotheek en een operatiezaal. Het ziekenhuis was echter niet alleen een zorgplek voor daadwerkelijke zieken, maar ook een vluchtplaats voor simulanten. Relaties, vrienden, familieleden, ‘de Vitamine-R’, zorgden niet alleen voor een bed, maar ook voor een langer verblijf in kamp Westerbork. Begin 1944 werd het ziekenhuis vrijwel volledig ontmanteld en werden de meeste patiënten gedeporteerd. In afgeslankte vorm bleef het ziekenhuis echter tot na de bevrijding in functie.
