Weeshuis

Met de komst van een groep kinderen uit het Centraal Israëlitisch Weeshuis in Utrecht werd in maart 1942 het weeshuis van kamp Westerbork ingericht. Leider van het weeshuis werd Otto Birnbaum (1902) die het als zijn persoonlijke missie zag om zijn weeskinderen zo lang mogelijk in het kamp te houden. De kamporganisatie besloot - waarschijnlijk in het najaar van 1942 - de kinderen te verhuizen naar barak 35, een voormalige barak voor vrijgezelle mannen. Met hulp van de Joodse Raad werden de zalen omgebouwd en ingericht tot een zaal voor meisjes, jongens en een ruimte voor de baby’s en peuters tot vijf jaar. Daarnaast was er nog een spreek- en behandelruimte voor een kinderarts, een keuken, een kantoor voor de directeur van het weeshuis en een zaal voor moeders met zuigelingen. In het weeshuis was verder ook een school gevestigd. In de zomer van 1944 werden de laatste groepen weeskinderen met de laatste transporten uit kamp Westerbork gedeporteerd.